Take your protein pills and put your helmet on...

-Μajor Tom: " Δεν πρόκειται να ξανακάνω τσιγάρο"

- Τσιγάρα: "Οοοο... και όμως θα κάνεις πάλι!"

- Μajor Tom: ..." όχι"...

- Τσιγ.: "είμαστε πανέμορφες γόπες και δε μπορείς αλλιώς!"

- Μajor Tom: "Δεν είστε! Είστε διαβολικοί μπάσταρδοι που ήρθατε να καταστρέψετε το λαιμό μου, τα πνευμόνια μου και να εξανεμίσετε τη νοημοσύνη μου!"

- Τσιγ.: ... " και τι θα κάνεις χωρίς εμάς εκείνες τις μικρές ήσυχες ώρες της νύχτας που όλος ο κόσμος έρχεται και κάθεται στην άκρη του μυαλού σου? Ε? ξεροκέφαλη χαζή ε?"...

- Μajor Tom: " Θα κάθομαι, θα σκέφτομαι και θα μασώ τα χείλη μου με αναστεναγμό. Αυτά θα κάνω και όχι εσάς¨..."

Εκεινή τη στιγμή η major Tom γίνεται ανήσυχη και προσπαθεί να βολέψει στην καρέκλα τα οπισθιά της

- Μajor Tom: "Είμαι δυνατότερη από εσάς, καταραμένα κομμάτια από φύλλα και χημικά σκευάσματα του εξ'αποδού@@@".

- Τσιγ.: "Αλλά μη ξεχνάς ότι εσύ,μας αγαπάς παθολογικά εμάς... Όταν μας φτιάχνεις μέσα στα μικρα ζεστά σου χέρια μας αγαπάς (κάνω στριφτά τώρα τελευταία), λατρεύεις το γλυκό μας άρωμα και την ικανοποίηση που σου δίνουμε όταν βγαίνουμε απο τα δάκτυλά σου ίσια και ευθυτενεί σαν στρατιωτάκια έτοιμα να τα κάψεις στα καψόνι α... Έτσι δεν είναι...?"

- Μajor Tom: "Είπα όχι! @@@ Όλα αυτά είναι αρλούμπες και ευσεβείς πόθοι!@ Δεν είμαι τόσο ηλίθια εξαρτημένη, από το απλά να σας έχω ανάμεσα στα δάκτυλά μου και να σας στρίβω@"

- Τσιγ.: "Απλά μας αγαπάς! Παραδέξουτο τώρα και μη γίνεσαι γραφική με τις ανεδαφικές σου αρνήσεις για δείς κατάματα την παραδομένενη σου πραγματικότητα. Σε κάνουμε να φαίνεσαι μποέμικη και καλλιτεχνική φυσιογνωμία... σε κάνουμε να φαντάζεσαι τον εαυτό σου σαν έναν επαγγελματία στοχαστή και εκκολαπτόμενο συγγραφέα που φτιάχνει τα όνειρά του σε λέξεις... εμείς τις προσκαλούμε αυτές τις λέξεις να έρθουν σε σένα... εμείς είμαστε οι μεταφορείς της μούσας σου... Παραδέξου το για μια πρώτη φορά... Δε μπορείς χωρίς εμάς..."

- Μajor Tom: "ΌΧΙ! Κάνετε λάθος@ Το μυαλό είναι δικό μου και μπορώ να γράφω χωρίς εσάς ανάμεσα στη γλώσσα μου και αν θέλετε να ξέρετε η δική μου μούσα ιππεύει πάνω σε μία μηχανή, φορώντας κλασσικά Rayban και είναι πάντα ακριβής στην ώρα της όποτε την καλέσω@@@".

- Τσιγ.: " κααάνεις λααάθοοος! η μούσα σου πλέον, είναι μια γκριζομάλλα, απροσδιορίστου ηλικίας που σέρνει τα βήματά της σε ένα σκονισμένο μαγαζί έχοντας στα χείλη μισόσβηστη μια ΓοοόΠΑαα να κρέμεται! Αυτή είναι η μούσα σου, ξεροκέφαλη γυναίκα!"

- Μajor Tom: "... ίσως... αλλά μόνο μερικές φορές... Εντάξει τώρα...?"

- Τσιγ.: "όπως τότε που έγραφες όλα τα καλά σου πράγματα?"

- Μajor Tom: "'Όοοοοχιιιιιι@!"

- Τσιγ.: " Μουχαχαχαχαχαχαχαχαχαχά!"



Εκείνη τη στιγμή η Μέιτζορ Τομ τεντώθηκε να πιάσει τον υγρό και μαλακό, όλντ χόλμπορν καπνό της και με μία ακόμα μεγαλύτερη έκταση των χεριών της, τα μπλε, ανάλαφρα φυλλάρακια για τα τσιγάρα της...


Και τότε, μια γκριζομάλλα απροσδιορίστου ηλικίας γυναίκα, σούρνωντας τα πόδια της με κόπο μέσα σε ένα σκονισμένο μαγαζί, πλησίασε τη βιβλιοθήκη και ανοίγοντας το πρώτο βιβλίο που είδε ξεκίνησε το διάβασμα...

Έξω από το παράθυρο που βρίσκονταν η Μέιτζορ Τομ, μια νέα κοπέλα με τα πιο μποέμικα ρούχα που είχε δει ποτέ εκείνη η πόλη, φορώντας στα μάτια της τα αγαπημένα της επίχρυσα Rayban και καβάλα στην αγαπημένη της μηχανή, πέρασε με θόρυβο έξω από το σπίτι της Μέιτζορ...
Ριπές δευτερολέπτων αργότερα και με έναν εκκωφαντικό θόρυβο, διαλύθηκε στο δρόμο εκείνη με τη μηχανή της μαζί όταν βρέθηκε μετωπικά με το λεωφορείο της γραμμής...


Η Μέιτζορ Τομ δεν άκουσε τίποτα από το ατύχημα και συνέχισε να καπνίζει αμέριμνα κάνοντας δακτυλίδια με τον καπνό της...


Η γκριζομάλλα γυναίκα κουράστηκε να διαβάζει όρθια και κάθισε σε μίαν άκρη της πολυθρόνας για να ισιώσει τη μέση της... απροσδιόριστα τα χρόνια βλέπετε...