20112024
Πριν από 13 ώρες
Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2009
"The mad world and how cynical you end-up to be..."
Αναρτήθηκε από "Ground Control to Major Tom" στις Σάββατο, Δεκεμβρίου 05, 2009all around me are familiar faces
worn out places
worn out faces
bright and early for the daily races
going no where
going no where
their tears are filling up their glasses
no expression
no expression
hide my head i wanna drown my sorrow
no tomorrow
no tomorrow
and i find i kind of funny
i find it kind of sad
the dreams in which i'm dying are the best i've ever had
i find it hard to tell you
i find it hard to take
when people run in circles its a very very
mad world
mad world
children waiting for the day they feel good
happy birthday
happy birthday
and i feel the way that every child should
sit and listen
sit and listen
went to school and i was very nervous
no one knew me
no one new me
hello teacher tell me what's my lesson
look right through me
look right through me
and i find i kind of funny
i find it kind of sad
the dreams in which i'm dying are the best i've ever had
i find it hard to tell you
i find it hard to take
when people run in circles its a very very
mad world
mad world
enlarging your world
mad world
"Donnie Darko"
Last Update:
5/12/09 - 17:45
μόλις επιστρέψαμε εγώ και η μικρη μου απο το νοσοκομείο που εφημερεύει.
Από το πρωί στο σπίτι μου κυκλοφορούσαν ηλεκτρολόγοι για να βγάλουν τα παλαιά φωτιστικά και να τοποθετήσουν τα νέα που αγόρασα, όπως επίσης και να μου συναρμολογήσουν άλλοι "ειδικοί" το νέα μου απόκτημα, την καινούργια μου κρεββατοκάμαρα, που μετά απο πολλά χρόνια σχέσης αγάπης-μίσους που είχα με την παλιά, αντικαταστάθει με εκείνην που ερωτεύτηκα με το που την πρωτοείδα.
Όλα καλά εώς εδώ, μέσα στον πρωινιάτικο οργασμό ανανέωσης που επικρατούσε σπίτι μου.
Η μικρή μου αποφάσισε να πάει να δεί τα ξαδέρφια της. Άνοιξε την πόρτα και κατέβηκε τις σκάλες για να πάει στο πρώτο όροφο.
Λεπτά αργότερα, άκουσα φωνές και κλάμματα απο το κλιμακοστάσιο και τρέχοντας αντίκρυσα τη δική μου Λάρα Κρόφτ να έχει πάρει παραμάζωμα όλα τα σκαλιά του ορόφου και να βρίσκεται ξαπλωμένη στο πάτωμα.
Απο το κεφάλι της ευτυχώς δεν έβλεπα αίματα αλλά το πόδι της και ειδικά το γονατό δε μπορούσε να το κουνήσει...
Εγώ να μη μπορώ να κουνήσω απο τον τρόμο μου...
Ο αδερφός μου να κουνάει το πόδι της Λάρας να δεί αν είναι σπάσιμο ή όχι...
Ο ηλεκτρόλος απο πάνω να με φωνάζει για να του πω που να τοποθετήσει τη νέα απλίκα...
Το συνεργείο να έχει τελειώσει και να με περιμένει για να φύγει...
Είναι η πρώτη μου φορά μετά από ένα χρόνο που έχω αυτό το μπλοκ, που αναφέρω γεγονότα απο την έξω ζωή μου, χωρίς ίχνος μακιγιαζ και φτιασιδώματος.
Είναι μια περίοδος που έχω απομυθοποιήσει "σχεδόν" τα πάντα στη ζωή μου και η ζωή με έχει τρατάρει με αμέτρητες ώρες ασταμάτητου εργασιακού "πηδήματος" και που εγώ, αντί να απολαύσω τουλάχιστον την "πράξη", το εγκεφαλικό πύξ-λάξ βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη.
Και το δια ταύτα, γιατί απο αλλού ορμώμενη ξεκίνησα και αλλού κατέληξα, πήγα τη μικρή στο εφημερεύων νοσοκόμειο στην παιδιατρική πτέρυγα , μετά απο 4 ακτινογραφίες και 1 υπέρηχο στο γόνατο για να δουν αν έχει δημιουργηθεί αιμάτωμα, η γνωμάτευση είναι ότι επρόκειται για βαρυά θλάση στο γόνατο, της τοποθέτησαν έναν γυψονάρθηκα για 10 μέρες περίπου.
Αυτά απο εμένα αγαπημένο μου ημερολόγιο.
A!Τουλάχιστον ο παιδο-ορθοπαιδικός είχε απίστευτα γαλάζια μάτια και η πλάκα είναι ότι μου έδωσε το κινητό του σε περίπτωση που μπορεί να τον χρειαστώ για τη μικρή...
ΥΓ.Χμμμ... τελικά οι άντρες είναι υπέροχα όντα. Ακόμα και σε στιγμές κρίσης με μαλλιά δεμένα πίσω, πρόσωπο άβαφο με τραβηγμένα τα χαρακτηριστικά και ένα απλό τζίν με γκρί φούτερ φορεμένο απο πάνω, σε κάνουν να νοιώθεις τουλάχιστον πριγκιπισσα...
Ετικέτες without tag
