Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

 
 
 
 
Είναι τόσο μουδιασμένο το μυαλό και η ψυχή μου με όλα αυτά που συμβαίνουν, που ειλικρινά το μόνο που επιθυμώ πλέον είναι να πέσουμε να "τσακιστούμε" και να πιάσουμε "πάτο". Να πτωχεύσουμε βρε αδερφέ. Δεν αντέχεται μια ολόκληρη χώρα να έχει γίνει "Σίσυφος"
Στα παιδιά μας τέτοια μοίρα δεν αξίζει. Σε κανεναν δεν αξίζει κάτι τέτοιο.Ήμαρτον
 
 

6 Comments:

said...

ιδια συναισθηματα με μια διαθεση τρελλη να φυγω..

αλλα ξερω πως θα μεινω εδω και θα γλυψω το βαρελι..

και βεβαια κανεις δε ξερει αν μετα τον πατο ανεβαινεις στην επιφανεια ή τρυπαει το σαπιο ξυλο απο το βαρος!

με χαμογελο :)

Margo said...

Μας έχουν καταδικάσει Λίνα μου σε αργό θάνατο. Όμως δε θα τους κάνουμε τη χάρη να πέσουμε...
Όσο και να σφίγγει το στομάχι, εμείς θα χαμογελάμε. Μαζί με τη Στέλλα.. πάμε με χαμόγελο:-)
Σε φιλώ

Ανώνυμος said...

A deep bow in respect of your writing.


(Glad to be able to comment again, as for the last two posts it would not be possible.) Please have a good Tuesday.

daily athens

maximus said...

Δεν έχει άλλα χαμόγελα, Μargo μου, χαμόγελα τέλος.

Ανησυχώ, δεν είναι αυτός ο πάτος;

Καληνύχτααα

AtelierObsolete said...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
"Ground Control to Major Tom" said...

@Προς όλους,
ανησυχώ, όσο δεν έχω ανησυχήσει στη ζωή μου ως τώρα. τα χαμόγελα έστω και "placebo" πλέον νομίζω ότι μας έχουν αφήσει πίσω. τα γεγονότα μας προσπερνούν καθημερινά και αυτή η ανασφάλεια είναι που σκοτώνει όλους εμας τους Ελληνες κυρίως ηθικά.
Εύχομαι και προσεύχομαι κάποια στιγμή να μπεί μια τελεία σε όλα αυτά. όσον το δυνατόν πιο σύντομα...

Φιλώ σας