δυό πλευρές
Πριν από 3 ώρες
Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009
Αναρτήθηκε από
"Ground Control to Major Tom"
στις
Πέμπτη, Νοεμβρίου 12, 2009
Τον Michael Haneke τον πρωτογνώρισα ως σκηνοθέτη στην ταινία τoυ "La Pianiste" το 2001, με πρωταγωνίστρια την ηθοποιό Ιsabelle Huppert, στον ρόλο μιας σκοτεινής δασκάλας πιάνου.
Αν και είχα διαβάσει το βιβλίο της Elfriede Jellinek "La Pianiste" πριν γίνει ταινία στα αγγλικά και μου φάνηκε μαγευτικά διεστραμμένο μα συνάμα υπέροχα ανθρώπινο, ο Ηaneke ήταν αυτός που του έδωσε πνοή αποφεύγοντας τις γκροτέσκο κακοτοπιές ενός Αλμοντοβαρικού σουρεαλισμού
Τον Haneke τον θυμήθηκα πάλι μαθαίνοντας και πηγαίνοντας να δώ τη νέα του ασπρόμαυρη ταινία, το "Dasweisse Band ", έχοντας υπό μάλλης το ηχηρό και βαρύγδουπο "Golden Palm" στο Φεστιβάλ των Καννών, 2009.
Βλέποντας κάποιες σκηνές ανακαλύπτω το πόσο δύσκολο πρέπει να είναι για κάποιον δημιουργό να καταφέρνει να κάνει ενδιαφέρον το ξετύλιγμα μιας ιστορίας μέσα στα χρονικά και τοπικά πλαίσια μιας απομονωμένης περιοχής της Β. Γερμανίας πριν τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αυτό που κατάφερα να διαπιστώσω είναι ότι ο Ηaneke μέσα από μια ελεγειακά αργή ατμόσφαιρα, δίχως ίχνος συναισθημάτων (aka Αγγελόπουλος), καταφέρνει να δημιουργήσει σφήνες από απρόσμενα ξεσπάσματα βίας κάνοντάς σε να αναθεωρείς τις απόψεις σου για τέτοιου είδους ταινίες και σε μετατρέπει σε έναν νέο Πουαρό που προσπαθεί να ανακαλύψει τον "Θύτη" αλλά και το... "Θύμα"...
[Το "La Pianiste" είναι στα υπ' όψιν ντι-βι-ντι αυτού του Σαββατοκύριακου) :)
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
17 Comments:
ach...
being of german origin this entry of yours was sure of interest. it was only tuesday that i saw many strange things here in athens - soon.
being reminded of isabelle huppert, brought back many memories. thank you so very much.
a wonderful friday for you !
p.s.: kannst du Deutsch?
Ich könnte lieben robert,aber nicht jetzt :)
Pls, be my guest and I assure you that here in Greece the "strange things" are the rule:)
Have a nice weekend :)
Tschus!
Καλημέρα Λινάκι
Μου έδωσες ιδέες για το τι ταινίες θα δω το Σαββατοκύριακο.
Υ.Γ.Η μέρα είναι υπέροχη. Αν έχεις δυνατότητα πάρε μια μικρή άδεια για καφεδάκι και αν γίνεται κοντά στην θάλασσα, θα είναι πιο καλά!
Σε φιλώ: -)))
Aριστουργηματικη η λευκη κορδελα.Απο τις φορες που κοινο και κριτικοι συμφωνουν.Το ''cache'' το εχεις δει; Εξαιρετικο!
Η εμπρόθετη αναφορά του συμβόλου στην τελευταία σκηνή (μαχαίρι) και το αγέρωχο βήμα της πρωταγωνίστριας μ'έχουν στοιχειώσει...πολυεπίπεδα.
Φιλί κι άλλο φιλί κι ένα παραπάνω!
@Νικόλα,
Αν κάποια στιγμη δείς αυτήν την ταινειά, φρόντισε να έχει καλή παρέα δίπλα σου ;)
Φιλιά :)
@Crispy,
Kαλώς σε βρίσκω:)
Το Wiesse Band ήταν μια ανεπάντεχη έκπληξη για μένα.
Και όχι δυστυχώς το cache δεν το έχω δεί ακόμα.
Χαιρομαι όταν συναντώ άτομα με αγάπη για το σινεμά και τους δημιουργούς του.
Θα τα πούμε και απο το-τα δικο-ά σου μπλόκ:)
@επί λέξει:)
Κάτι σαν το "τελετουργικό" αρχαίας ημών τραγωδίας:)
Εύστοχος όπως πάντα Απόστολε:)
Mόλις επέστρεψα από το σινεμά. Είδα το Dasweisse Band και αυτό που με ετυπωσίασε ήταν η διαφορετική προσέγγιση του σκηνοθέτη ο οποίος συνειδητά δεν σε αφήνει να ταυτιστείς με κανέναν ήρωα. Κόβει μαχαίρι την όποια συγκίνηση και το δάκρυ που ξεμυτίζει μένει τελικά μετέωρο. Προφανώς ο σκοπός της ταινίας είναι η στεγνή αποτύπωση της σκληρής, θρησκόληπτης και όχι μόνο κοινωνίας που έτρεφε "φίδια" στον κόρφο της. Η βία φέρνει βία και η καταπίεση, εκδίκηση. Κάπως έτσι γεννιούνται οι φασιστικές ιδεολογίες.
@Μάξιμε,
Συμπερασματικά αποκομίσαμε και οι δύο μας την ίδια εντύπωση.
Ίσως εγώ να το προχώρησα λίγο παραπάνω πιστεύοντας ότι ο Haneke ήθελε να ΔΙΕΙΣΔΥΣΕΙ στο πως το τρίτο Reich γεννήθηκε.
Καλό σου βράδυ :)
Αυτό αντιλήφθηκα κι εγώ.. αυτή είναι και όλη η ουσία της ταινίας.. τελικά και οχι η συγκινησιακή φόρτιση του θεατή ή το μελόδραμα, τα οποία μάλλον είναι πλέον ξεπερασμένα ως τεχνικες; Δεν ξέρω, ίσως μπάινουμε σε άλλες εποχές.. σκληρού ρεαλισμού. Καληνύχτα :-))
@Μάξιμε,
Η Ευρώπη "εκ-γεννετής" ακολουθεί τους δικούς της ώριμους, ρεαλιστικούς δρόμους.
Αν και θα ψόφαγα να δω ξανά ταινείες με τις βασίλισσες του μελοδράματος, Greta Garbo,Bette Davis, Joan Crawford να παίζουν ξανά:)
Για να πω την αλήθεια δεν ξέρω κατά πόσό ένας μαύρος γάτος θα συμφωνούσε με αυτήν μου την επιθυμία ;)
Καλό βράδυ :)
Ο Heineke εξαιρετικός!!!
το "la pianiste" το έχουμε δει φυσικά...
τη "λευκή κορδέλα" (das weisse Band) όχι ακόμη...
αλλά θα γίνει και αυτό...
καλώς σε βρήκα!!!
Πότε δεν ξέρετε τι μπορεί να υπάρχει πίσω από ένα κατάμαυρο γάτο.
Ναι, κι εγώ.. αλλά μετά από τόσα χρόνια θα ήθελα να δω μια ταινία με έντονα στοιχεία παραμυθένιου μελοδράματος και δυνατού ρεαλισμού, που κόβει την ανάσα, έτσι να εναλλάσσονται. Ίσως κάτι μεταξύ Tarantino και Almodovar με πρωταγωνίστρια τη Garbo...
Το παρατράβηξα μάλλον.. καλό βράδυ :-)
@Logia,
Kαλώς σε βρίσκω και εγώ:)
Το weisse band είναι μια δύσκολη ταινεία συγκριτικά πάντα με την προηγούμενη δουλειά του το La pianiste.Ελπίζω να σου αρέσει μιας και το θέμα που καταπιάνεται είναι "ξένο" με την ελληνική νοοτροπία.
Καλή σου μέρα:)
@Μάξιμε,
Εσείς δεν μιλάτε για μελόδραμα αλλά για Υπερεαλισμό:)))
Έτσι σας χαρίζω ένα μικρό,ολιγόλεπτο διαμάντι-τέχνης, το "Destino", απ όταν συναντήθηκαν ο Salvadore Dali με τον Walter Disney...
http://www.youtube.com/watch?v=UzzZa5o1q5k
Kαλημέρες :)
χριστε μου θελω να σκαψω ενα λαγουμι !!!!!!!!!!
-δεν την εχω δει
δεν ξερω γιατι πραγμα μιλατε..
δ ε ν προλαβαινω!!
αφηστε που το 2001 εβλεπα το la mentira!! μανιωδως...
χχχχχ
καλα ειπα! θα τη δω !αλλωστε για ενα γεια περασα::::))))
Αν και αλλόκοτος ο συνδυασμός, το αποτέλεσμα είναι πολύ όμορφο και πρωτότυπο. "Destino" λοιπόν, σαν ένα σύντομο ψυχογράφημα. Ευχαριστώ :-)
@Talisker,
Ποιό λαγούμι?
Δεν έχετε χρόνο για λαγούμι! ;)
Δε ξέρω για ποιο la mantira λέτε, αλλά έχω την εντύπωση ότι θα σας άρεσε και το αργεντινέζικο erreway;)
Φιλώ σας :)
@Μάξιμε,
Τελικά με τα "οικεία" και "γνωστά" ψυχογράφημα δύσκολα γίνεται:)
Καλό βράδυ :)
αν και βλέπω το post σου έναν χρόνο μετά.... φοβερή η λίστα σου :)
η μόνη μου ένσταση είναι εν μέρει για το Death Proof (πάντως ήταν μια φορά αξέχαστο)
Post a Comment