21122024
Πριν από 7 ώρες
Τρίτη 29 Ιουνίου 2010
"Θα ‘θελα τόσο πολύ να σ' εντυπωσιάσω. Η μοναδική μας νύχτα ήταν ξαφνική και σύντομη. Σα μια μπόρα. Ούτε που πρόλαβα ν' αρχίσω. Ούτε που πρόλαβα να σου πω τη μοναδική μου ιδιότητα. Είμαι συλλέκτης. Μαζεύω το πιο σκληρό κι άγριο πράμα του κόσμου. Στιγμές. Όταν έχω αυτό τον ξαφνικό πόθο να πετάξω και δεν έχω πού να πετάξω, κρύβομαι στη συλλογή μου, γεμάτη καφέδες, μποξέρ, χορευτές, τυχαία αγγίγματα, βρισιές, τρυφερούς παρανόμους, στοές, συναντήσεις, κραυγές, σιωπές, χωρισμούς, λόγια, λόγια, λόγια...Έτσι κι αλλιώς τα πράματα θα κυλήσουν όπως θέλουν αυτά. Η ζωή ξέρει. Κι εγώ την εμπιστεύομαι.
Είμαι απ' αυτούς που πάντα κάπνιζαν φτηνά τσιγάρα."
Για φαντάσου... Με έτρωγαν τα χέρια μου εδώ και μέρες να γράψω κάθε σκέψη που μου περνούσε απαρατήρητη έως το τέλος της ημέρας και κατέληξα να μεταθέσω ακόμα μια αλήθεια μου σ' αυτό το μικρό κομμάτι από την ταινία "Φτηνά Τσιγάρα" του Χαραλαμπίδη.
Έπεσα τυχαία πάνω του και οι λέξεις του με δάγκωσαν για τα καλά.
Το καλοκαίρι είναι σκληρή εποχή τελικά με μία παράξενη νευρικότητα να παίζει παντού και ειδικά φέτος μου φαντάζει ανεξάντλητα ανολοκλήρωτο και ανοιχτό σε οποιαδήποτε κατάληξη και μετάλλαξη ... όποια κι αν είναι αυτή....
Άλλα ήθελα να γράψω όμως...
Άλλα...
Θα θελα να κάπνιζα κι εγώ "φτηνά τσιγάρα" και η "ζωή" να ξερε κι εγώ να την εμπιστευόμουν όπως όταν ήμουν μικρή γεμάτη αγένεια για το μέλλον, μόνο τις μέρες ζούσα, που έμοιαζαν λες και ήταν πάντοτε έτοιμες για εκδρομή, χαμόγελα γεμάτες.
Άλλα ήθελα να γράψω όμως...
Ότι κουράστηκα με όλα αυτά τα προβλήματα και την αβεβαιότητα που συμβαίνει γύρω μου και θα θελα να με ρώταγαν, " τι γίνεται εδώ; βράχηκες, δεν κρυώνεις;" και εγώ να μπορούσα να απαντήσω "είναι ζεστή η θάλασσα και μ' αγαπάει..δεν το βλέπεις; αγάπη το λένε αυτό"
Άλλα ήθελα να γράψω όμως...
Και μετά νοσταλγία θα γέμιζα...
Κι έχω χρόνια πολλά νοσταλγία να νιώσω...
"είμαι απ' αυτούς που προσπαθούσαν πάντα το τσιγάρο να κόψουν"
-
-
-
-
-
-
"Ακούγονται οι Σουηδοί Sambassadeur
με το Albatross"
<br/><br/><br/><br/><br/>
