Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

"Summer time blues"

Όλα τα προηγούμενα χρόνια  δεν αγαπούσα πολύ το καλοκαίρι. Με ενοχλούσε αυτή η κατάλυση της συγκρότησης που το συνόδευε, η έλλειψη συγκέντρωσης και αυτή η υστερική αναζήτηση της διασκέδασης όπως προβάλλονταν και επιβάλλονταν με οποιοδήποτε τρόπο.

Φέτος είναι η πρώτη χρονιά που  η πολιτική της σύγχυσης κινείται αντίθετα και κόντρα σε οτιδήποτε είχε θεσπίσει για εμάς η εποχή αυτή και ακόμα περισσότερο που όλη αυτή η ιστορία με έκανε να αντιληφθώ τελικά ότι όταν χάσεις κάτι καταλαβαίνεις ακριβώς την επόμενη στιγμή την αξία του.

Η πολιτική της σύγχυσης κινείται όχι μόνο ενάντια  του θέρους  αλλά και μας αποκαλύπτει την αδυναμία της για συνωμοσίες, δρομολογημένα και  ειλημμένα "τέλος σεζόν" για όλους μας και αυτό το αγκαθωτό στεφάνι από σκέψεις που  τρυπάει τα μηνίγγια όσων ξεχάσουν και χαμογελάσουν κατά λάθος.

Θέλω να δω ξανά μπρούμυτα εκείνο το λευκό  προβατάκι  να βόσκει στα μπλε μου σεντόνια και να μετράω τις μέρες ανάποδα μέχρι να παραδοθώ σε εκείνο το παιδικό πλάνεμα της κατάρρευσης κάθε αναφοράς στο πριν, τη στιγμή ακριβώς που οι διακοπές ξεκινούν.

Φευ...

 Το προβατάκι υποβιβάστηκε  στην τρίτη εθνική και έκτοτε  ζωγραφίζετε άτσαλα σε φθηνές κόλλες χαρτί και από ότι έμαθα τα μπλε σεντόνια με τον καιρό, έγιναν γαλάζια και κόπηκαν λωρίδες για σημαίες για να μην πάνε κι αυτά χαμένα .

Ανακύκλωση σε καιρούς χαλεπούς  λοιπόν και τώρα είναι που αντιλαμβάνεσαι ότι ούτε τρόπος υπάρχει για να ξεφύγεις από το αξεδιάλυτο της φενάκη και της ψεύτικης ρητορικής αλλά και ότι είναι επιβεβλημένο  να δοθεί μια λύση σε όλο αυτό το θέατρο του απόλυτα παράλογου και ανέλπιδου μέλλον μας, που όποια γενεά κι αν διαβεί το κατώφλι του  θα χαθεί ανεπιστρεπτί.


Δεν μου άρεσε το χύμα του καλοκαιριού λοιπόν και οι άντρες με τα ριγέ πουκάμισα μέσα σε αυτοκίνητα που αγκομαχούσαν χιλιάδες ντεσιμπέλ  στο διάβα τους...



Μα τι βλάξ που είμαι...























-Ακούγονται οι εξαίρετοι "Your Hand in Mine",
Μάνος Μυλωνάκης και  Γιώργος Παπαδόπουλος-








































13 Comments:

Κωνσταντίνος Κόλιος said...

Είδες τι έκανες, πας πήρες στο λαιμό σου:p
Δε σου άρεσε, κατέρρευσε το οικοδόμημα και τώρα λες: Στερνή μου γνώση να σ΄είχα πρώτα.
Εμείς που λατρεύουμε τη χαλαρουήτα, τον ξεφρενιασμό και τον φραπεδόγαλο τι φταίμε δηλαδής:)

Άντε, πιάνουμε πάτο σιγά σιγά. Από κει ή θα αναδυθούμε ή θα γίνουμε πολίτες ζόμπι. Έτσι κι αλλιώς πολιτικοί βρικόλακες μας κυβερνούν.

Καλή βδομάδα.

b|a|s|n\i/a said...

όσο μεγαλώνω τόσο περισσότερο εκστασιάζομαι με την άνοιξη. και το φθινόπωρο. το καλοκαίρι και ο χειμώνας μου θυμίζουν πλέον ακραία καιρικά φαινόμενα.
ίσως αναζητώντας ισορροπίες.
φιλιά σου πολλά πολλά!

Margo said...

Και εγώ θα δηλώσω κατά του καλοκαιριού. Χάνουμε την ησυχία μας.. αν και εφέτος μάλλον θα είμαστε ήσυχοι. Θα πέσει πολύ κλάμα λέμε, ήδη οι κρατήσεις είναι ανύπαρκτες. Πρωτοφανές!
Προβλέπω δηλαδή έρημες παραλίες, λιγότερα ατυχήματα στους δρόμους και τιμές προς το φυσιολογικό (ήδη έχουν πάρει την κατηφόρα).
Μάλλον θα αρχίσω να το συμπαθώ το καλοκαιράκι.. αν μέσα μας είμαστε καλά, τότε θα τα καταφέρουμε και αυτό το δύσκολο καλοκαίρι και τα επόμενα που θα έρθουν.
Φιλιά πολλά Λινάκι μου:)

maximus said...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
maximus said...

Δεν ξέρω για "τέλος σεζόν" αλλά πάλι, αναρωτιέμαι, οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις δεν αρχίζουν όταν η μάχες έχουν τελειώσει; Τι γίνεται(;), εδώ συμβαίνουν όλα μαζί χωρίς συνοχή, χωρίς αρχή, χωρίς τέλος, χωρίς λύτρωση ρε αδερφέ. Αν έβαζα τίτλο σ'αυτό το καλοκαίρι θα ήταν, έτσι απλά "σκάσε και κολύμπα".

Για ένα μονο λόγο μου αρέσουν τα καλοκαίρια, για τους άδειους δρόμους της Αθήνας και για εκείνο το μηχανάκι που ακούγεται από μακριά να χάνεται στο τέλος της λεωφόρου τα ξημερώματα.

Θα μπορoύσα να γράφω ώρες για όσα λέτε και πόσο δίκιο έχετε αλλά.. θα σας χαμογελάσω "επίτηδες" και θα πω καληνύχτα :)

Talisker said...

ω ναι ναι!!

κι εγω σιχαινομαι το καλοκαιρι καταβαθος

για ολα αυτα που λες και για κεινον το εκτυφλωτικο ηλιο απο το πρωι
που μου θαμπωνει τα ματια..
και με αποσυντονιζει

και για το καταναγκαστικο τωβν διακοπων
απο τις οποιες θελουμε ενα ακομα καλοκαιρι μετα για να ξεκουραστουμε

παρ αυτα

ρε συ....
αυτη η εικονα

να αυτη με τους ανδρες...

οχι φανταζεσαι ??
απο το πουκαμισο να αυθαδιαζουν οι τριχες μπλεγμενες στη χρυση αλυσιδα
και απο το παραθυρο βγαινει ντουμανι ο καπνος????

-μ π λ ι α χ!!!!

(επιτελους ανοιχτα σχολια )

φιλια πολλα!:)

Νικόλας K. said...

Καλημέρα Λίνα!
Ναι θυμάμαι την περσινή σου ανάρτηση, που είχες συσσωρευμένη τεράστια ποσότητα κούρασης… όπως και εγώ:-)
Πάντα όταν χάνουμε κάτι, χωρίς να το επιδιώξουμε, καταλαβαίνουμε την αξία του ή αν θες τα απλά και καθημερινά όταν μας λείψουν τα εκτιμάμε!
Λίνα εμείς θα προσπαθήσουμε να νιώσουμε έστω και λίγο απ’ το καλοκαίρι ακόμα και αν κάνουμε το σπίτι μας άσυλο και βρέχουμε τα μπαλκόνια για να φανταστούμε ότι είμαστε στην θάλασσα…. Έχεις δίκιο είναι άσχημα τα πράγματα όταν μαθαίνουμε ότι όλοι σχεδόν έχουν κλέψει, ότι η Ελλάδα μας ξευτιλίζεται διεθνώς… Αλλά μωρέ θα βρούμε την άκρη για να περάσουμε έστω και μερικές ημέρες όμορφα! Αισιόδοξη σε θέλω, γιατί αλλιώς δεν παλεύεται!
Φιλιά:-)

fmotis said...

Όμορφη φαντάζει η μουσική. Τώρα που έσβησα την τηλεόραση στη μέση της αναμετάδωσης του παγκοσμίου αγώνα και την ακούω και την ξαναακούω διαβάζοντάς σε. Λυπάμαι από τη μια που έρχονται έτσι τα πράγματα. Και ταράζουν τα έστω και θολά νερά μας. Αλλά μετά θυμάμαι τις ιστορίες των γονιών μου που μεγάλωσαν στη φτώχεια μέσα. Όλες τους οι ιστορίες είναι χαρούμενες, γεμάτες ζωή και γέλιο. Δεν ξέρω αν φτάσουμε σε τέτοιο σημείο ξανά. Αλλά αν ναι, αν αποφασήσουμε ότι δεν έχουμε ανάγκη την ΕΕ και τα λεφτά και όλα τα πονηρά αγαθά...

koulpa said...

μμμ δεν άλλαζα δραστηριώτητες κλπ ανάλογα με τις εποχές.. μόνο τα 7 χρόνια συμβίωσης με ένα τέκνο καθηγητών.. που κακομαθημένη γαρ με 2-3 μήνες διακοπών το χρόνο.. απαιτούσε τουλάχιστον μια εβδομάδα θερινών διακοπών.. :):)
τα τελευταια χρόνια της επιστροφής στη μοναξιά.. γύρισα στα κανόνικά μου allwhether.. :):)
την καληνύχτα μου και καλο καλο καλο καιρι.. :):)

επί λέξει said...

Λινάκι, πόσο χρειαζόμαστε "βλάκες" σαν κι εσένα... Με παίρνεις στη χώρα σου; Εκεί που μπορεί να τραγουδάς το ακοινώνητο του status quo και να το περιγελάς και να το φτύνεις κάπου-κάπου, όταν το κουκούτσι δεν μπορείς να το γλείψεις ή όταν η γεύση του έχει αλλοιωθεί...

Σε φιλώ πολύ και γλυκά...ίσως, καλοκαιρινά (;) :))

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS said...

ΠΕΡΑΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΦΗΣΩ ΕΝΑ ΦΙΛΙΚΟ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ.ΑΣ ΧΑΜΟΓΕΛΑΜΕ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ:)))

"Ground Control to Major Tom" said...

Να μου συγχωρέσετε την απουσία μου και απο το μπλόκ μου αλλά και από τα δικά σας αλλά βρίσκομα σε περίοδο "αποτοξίνωσης" από ότι περικλείει καρέκλα και οθόνη.

Σας φιλώ πολύ και να μου περνάτε όμορφα:)

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS said...

ΠΕΡΑΣΑ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΑΡΚΕΤΟ ΚΑΙΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ.