1842024
Πριν από 14 ώρες
Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2009
Η πορσελάνινη κούκλα, προσπάθησε να απολογηθεί για τις παράξενες υπνηλίες που την έπιαναν κατά διαστήματα.
Συνήθιζε να λέει με εκείνην την κοντράλτο φωνή που είχε:
"Νομίζω στιγμές, ότι είμαι η Ιωάννα της Λωραίνης και στιγμές, μια πόρνη της Σαιγκόν. Όπως και να χει μοιάζω, από λίγο, και στις δύο".Διάβαζε Melville μόνο όταν έβρεχε βράδυ, εμπρός απο ελάχιστο φωτισμό και τότε ήταν που το αλαβαστρινο κεφαλάκι της έπεφτε άτσαλα στο δεξί της ώμο και η κρύα αναπνοή της ίσα που ψίθυρος γινόνταν..
..... κοιμόνταν [αυτό που οι άλλοι ονόμαζαν υπνηλία]
Τότε η βροχή έπεφτε πάνω στην περιέργα, λευκή σάρκα της και εκείνη ξεκινούσε να κολυμπά μακρυά απο το σώμα της, όπως τα όνειρα που είχε χάσει, χωρίς να την εμποδίζουν ούτε απόκρυμνα βράχια απο πρόσωπα, ούτε σπηλιές που το φώς γινόνταν γκροτέσκ παρωδία ευτυχίας.
Κολυμπούσε μέχρι που ξέχναγε όλες τις λέξεις που είχε κολλήσει χρόνια μαζί τους και το γυμνό λευκό του κορμιού της μετατρεπονταν σε ζαχαρωτό που περιμένεις να στερεωθεί η ζάχαρη πάνω του, όπως περιμένεις το περάσμα του χρόνου για να μπούν όλα τα πράγματα στη σωστή τους θέση.
Συνήθως ξύπναγε απο το θόρυβο του βιβλίου που έπεφτε στο πάτωμα και όταν την ρώταγαν γιατί το βιβλίο είχε μουσκέψει ως και το χαρτόδετο κοτσωμά του.
Η κοντράλτα της φωνή δεν έδινε περιθώρια για περαιτέρω ερωτήσεις
"Αν ο καθένας μπορούσε να δεί, ότι και αυτή η πόρνη στη Σαιγκόν πλησιάζοντας ψηλά το Θείο, τότε ο ουρανός θα γέμιζε μόνο ανθρώπινα φύλλα... "
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
11 Comments:
!!!
(μόνο αυτό μπορώ να πω αυτήν την ώρα. 2:12 και έξω έχει μια περιεργη ησυχία, ούτε αμάξια δεν περνάνε. περίεργα είναι. καλό ξημέρωμα.)
3.20 αξημέρωτα
πονάω τόσο
και μετά απο την επίσκεψη μου
πονάω περισσότερο
για αυτά τα φύλλα
τα ανθρώπινα
τα απάνθρωπα
που μόνο τρικλοποδιές ξέρουν να μας βάζουν...
δεν ξέρω αν υπάρχουν ευτυχισμένοι πρίγκιπες. ξέρω ότι υπάρχουν μολυβένιες καρδιές που δεν λιώνουν ποτέ. και είναι τόσο αληθινές σαν πούπουλο που αιωρείται ανάμεσα σε ουρανό και γη. εκεί που αρχίζει η θάλασσα και τελειώνει ο ουρανός.
ίσως ο καλύτερος τρόπος να αρχίσει μία νέα μέρα. τόσο διαφορετική. τόσο ίδια με τις υπόλοιπες. μα τόσο πιο πολύ αληθινή.
καλημέρα σου! φιλιά πολλά!
Εσείς μπορείτε να μας κάνετε να ερωτευτούμε μέχρι και την παιδική Μπάρμπι σας αν το θελήσετε!
Τι κείμενο!...
Μήπως πρέπει να σκεφτείς μια έκδοση των κειμένων σου, λέω εγώ τώρα..
Για μια στιγμή ένιωσα την υγρασία της βροχής στα πλήκτρα και αυτή η αίσθηση της ψυχής που κολυμπά μακρυά από το σώμα!
Μας μαγεύεις κάθε φορά.
Να σαι καλά Λίνα μου
Μια πορσελάνινη κούκλα λοιπόν
που η ψυχή της ακροβατεί ανάμεσα
στην Ιωάννα της Λωρραίνης και
μιας πόρνης της Σαϊγκόν
ανάμεσα σε οράματα που κάηκαν
στη φωτιά -μαζί με το σώμα-
κι ένα σώμα ξένο από τη ψυχή.
Η ψυχή πάντα ελεύθερη κι αμόλυντη
εξαγνίζεται με τη βροχή
και κοιτάζει τη σιωπή του ουρανού
σαν λύση μοναδική.
Μια πορσελάνινη κούκλα
όλη γεμάτη από αγάπη
που έχει να δώσει
που έχει να πάρει.
Το κείμενο σου κι αυτό εξαιρετικό όπως μας έχεις συνηθίσει.
Σημ. Θα διαβάσω λέω τα ποιήματα του Melville
Η ώρα περασμένη…
Οι Μιούζ σου, μου μεθάνε το ήδη ζαλισμένο μου μυαλό από την «πραγματικά βαθιά κοντράλτο φωνή της Λίζα Γκέραρντ που άκουγα μόλις…
Οι λέξεις σου το ίδιο…
Αλήθεια νομίζω πως μετά από εδώ… απλά απενεργοποιώ τον υπολογιστή και αλλάζω πλευρό…
Όμορφο ύπνο που θα κάνω απόψε….
Είμαι σίγουρη…
Σε τιγροφιλώ με όλη μου τη δύναμη ~υπέροχη~ GCTMT!
Τελικά είχε ψυχή. Μα εγώ λέω εκείνο το βαθύ μέσα πρέπει να βγει έξω, να πάρει τους δρόμους και να χορέψει γυμνό στη βροχή. Να ασπαστεί τα αστέρια και να ενωθεί με την πρωταρχική ουσία απ΄την οποία ξεκίνησαν όλα και το ίδιο αποτελείτε.
Αυτή η πορσελάνη που τόσο εύθραυστη μοιάζει...ας μην έμοιαζε μόνο τόσο εύθραυστη. Ας ακουμπούσε κάποιος το δάχτυλό του σ' αυτή κι ας υποχωρούσε σα ζελατίνη.
Καλημέρες και φιλιά.
Σαν μάγισσα γράφεις!!Από κείνες τις αλλόκοτες των παραμυθιών που μας διάβαζαν όταν είμασταν μικρές.Και μεις κρατούσαμε πάντα για το τέλος την σκέψη την καλή που ΄λεγε πως οι μάγισσες σε δίχτυα κι αν πιαστούν, θά΄ναι που το θελήσανε και μοναχά γι΄αυτό!!Σε είχα πεθυμήσει τελικά!!Καλώς σε βρήκα ..
Γεια σου Λίνα!
Η πρώτη σκέψη που έκανα Λίνα είναι η κούκλα μου θύμισε ανθρώπους που έχουν αναγκαστεί να υψώσουν ένα τείχος γύρω τους, να δείχνουν στους άλλους ένα πρόσωπο άκαμπτο, αλλά αυτό το έχουν κάνει για να μην τους πληγώσουν και άλλο! Η ψυχή τους όμως είναι αγνή και έχουν μια τεράστια ευαισθησία . Πονάνε, γελούν, δακρύζουν…
Να είστε καλά εσύ και η κούκλα σου. Μην την αφήσεις να σπάσει!
@αποτέτοιος,
:)))
Τι άλλο πέρα απο αυτό για εσάς:)
Σας φιλώ
(όταν κάτι συμβαίνει σπάνια, όπως η ησυχία στον έξω κόσμο, όμορφα δεν είναι?)
@αισθηματική ηλικία
Καλώς ήλθες:)
Να μη φοβάσαι τα φύλλα που πετάνε γύρω σου, αυτά είναι εκεί που πρέπει.
Αυτά που κείτονται κάτω είναι αυτά που δεν άντεξαν.
Ελπίζω όλα καλύτερα τώρα:)
@Βασίλη μου,
Μου θύμισες την ιστορία με τον μολυβένιο στρατιώτη και την καρδιά του απο μολύβι που δεν έλυωσε στη φωτιά.
Έγινε παραμύθι όμως.
Κάτι είναι αυτό:)
Σε φιλώ
@Θεώρημα,
Είναι εύκολες κούκλες οι Μπάρμπη, τόσο ερωτεύσιμες που ανησυχείς που δεν είσαι και εσύ έτσι.
Με τον Τζον-Τζον όμως πάντα είχα ένα θέμα.
Δύσκολος άντρας;)
Σας φιλώ:)
@Μαρία μου:)
Η πολύ Ζυρράνα Ζατέλη που διαβάζω τον τελευταίο καιρό πρέπει να μου έχει κάνει τη ζημιά:)
Δεν εξηγείται διαφορετικά:)
Σε φιλώ :)
@Ανδρέα μου :)
Όπως όλες οι γυναίκες, έτσι και η κούκλα μου ακροβατεί επιτυχώς και μετά της φάινεται τόσο δύσκολο να περπατήσει σε ίσιο έδαφος πάνω...
Σε φιλώ πολύ :)
@Γλυκεία μου Ταιγκερ:)
Έχω την εντύπωση ότι έχουμε πανομοιότυπα μουσικά ακούσματα:)))
Όταν προκύψει κάμια καλή συναυλία, υπολόγισε και μένα μέσα:)
Φιλιά :)
@Κωνσταντίνε μου :)
Έχεις έναν τρόπο ιδιαίτερο (που τόσο αγαπώ), να βγάζεις την "ψυχή" του κάθε κειμενου μου...
Γράφω και εσύ με μία πρόταση μου τα φανερώνεις όλα...
Σε φιλώ:)
@Όλγα μου:)
Καλώς επέστρεψες!!
Μου έλειψες και ελπίζω να είναι όλα καλά με σένα:)))
Μάγισσα... πάει πιά...
Μόνο κάτι λέξεις μου απέμειναν για να θυμάμαι τι ήμουν κάποτε...
Σε φιλώ:)
@Νικόλα μου,
Εκείνη δε με αφήνει...
Και είναι τόσο περίεργο που αυτό είναι το μοναδικό που θέλω να παραμείνει.
Σε φιλώ:)
Post a Comment