1842024
Πριν από 12 ώρες
Τρίτη 12 Μαΐου 2009
"Words like violence,Break the silence... "
Αναρτήθηκε από "Ground Control to Major Tom" στις Τρίτη, Μαΐου 12, 2009Υπήρξα ανικανοποίητη, για όλα αυτά που δεν ήταν στη ζωή μου
(Τρομάζει να περιμένει αυτό που δε θα ρθει)
Έγινα ευτυχισμένη, για όλα αυτά που υπάρχουν στη ζωή μου
(Με χαίδευαν πράματα καλά και είχα μάτια που άκουγαν.
Τι ομορφιά, τα λόγια σου να ξυπνούν ματιές κι ανάσες άλλων, που όχι
τη δική σου γλώσσα να μιλούν)
Μόλις κατάλαβα πως να είμαι ευγνώμων, για όλα αυτά, που δεν πρόκειται παραπάνω να γνωρίσω ποτέ.
"Μοναδική μου λέξη, παρ' ολίγο να σε ξεχάσω"
----------------------------------------------------------------------------------------
Η ένοχος αιτία της μυθικής απομυθοποίησης των "πραγμάτων" μου,
μια διαφημιστική φωτογραφία που τραβήχθηκε σήμερα το απόγευμα,
με το κινητό μου,
έξω από ένα κλειστό φαρμακείο...
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
21 Comments:
Κάθε θέλω..
Κάθε έχω ανάγκη..
Κάθε προσπάθεια..
Είναι αγνή βία..
¨Οχι εδώ... στο αμέσως μετά..
όλα αυτά που βρίσκουμε. που συναντούμε στις διαδρομές μας. είναι όλα αυτά που συνθέτουν εμάς. γνωρίζοντας την αλήθεια τους. και δίνοντας τους την δική μας.
και χαμογελούμε. όταν συνειδητοποιούμε. ότι πολλές φορές ο κόσμος όλος είναι σε ένα βλέμμα μόνο. αρκεί να είναι αληθινό.
ναι τα περισσότερα δεν θα τα γνωρίσουμε
Νομίζω αυτό το λένε ωριμότητα. Η ευγνωμοσύνη για τα ήδη υπάρχοντα είναι ο βέβαιος τρόπος για να αποκτηθούν περισσότερα. Η συνεχείς επιδίωξη τεντώνει την ψυχή μας και μας καθιστά ένα είδος αχάριστων ληγουριών που με τη γλώσσα έξω ζητάμε και ζητάμε. Η ευγνωμοσύνη είναι το ένα βήμα πίσω, η ένδειξη ισορροπίας και η αίσθηση πληρότητας. Το μεγάλο ευχαριστώ που έχουμε κάθε λόγο να προφέρομαι εμείς οι αγνώμονες του δυτικού πολιτισμού, τα υπόλοιπα είναι απληστία.
Καλημερούδια
Τα βότσαλα της θάλασσας είναι τ' ανείπωτα μυστικά των ανθρώπων. 'Αλλα γιαλιστερά και πολύχρωμα, σαν πολύτιμες πέτρες, άλλα στρογγυλά και λεία, άλλα θαμπά και άχρωμα, και άλλα αιχμηρά σαν λάμες μαχαιριών...
Πέρασα για μια καλησπέρα!
Φιλιά
Διάβαζα σήμερα σε ένα βιβλίο πως το κλειδί που ξεδιπλώνει το σύμπαν και μας κάνει κοινωνούς του μεγαλείου μας είναι αυτό ακριβώς το αίσθημα της ευγνωμοσύνης.Χάρηκα τόσο που το ξαναβρήκα σε σένα!!Καλό βράδυ πάμπλουτη..
Οι ανικανοποίητοι άνθρωποι δεν αισθάνονται πλήρεις, δεν αναγνωρίζουν την αξία της στιγμής, δεν τους αρέσει ο εαυτός τους και εύκολα φτάνουν σε συμφωνία με τον Μεφιστοφελή!
Κράτα τη "μοναδική σου λέξη" σαν ξόρκι, για να αναγνωρίζεις την ομορφιά και να κερδίζεις την ευτυχία.
Η σύλληψη της φωτογραφίας απλά ...τέλεια!
Πολλές καλημέρες!!!
Εγώ πάλι θα σε παροτρύνω να είσαι ανικανοποίητη για τουλάχιστον πενήντα -ας πούμε- χρόνια και μετά ανανεώνουμε το συμβόλαιο, καθώς η κίνηση προς την κατάκτηση είναι το ελιξήριο της νεότητας. Μιας νεότητας όχι επιπόλαιας και ιμπεριαλιστικής αλλά σχεδόν δικαιωμένης και περίπου απροσδιόριστης αριθμητικής συνείδησης.
Αγαπώ τα κείμενά σου.
Σπάνε οι σιωπές, αν δεν τις απολαμβάνει κανείς.
Γι αυτό υπάρχουν οι ήχοι και οι γραφές.
(Εκπληκτική φωτογραφία... κάτι μου θύμισε αλλά που να σας λέω)...
Καλό σας ξημέρωμα
(Μπορώ είπαμε έτσι);
@HELIASTER,
Δεν θα το έλεγα αγνή βία, αλλά διατάραξη του "εγώ" κάποιου άλλου, πέρα από εμένα.
Είναι σαν τις πέτρες που πετάμε σε μια θάλασσα και διαταράσουμε την επιφανειά της.
Είναι τα aftermaths μια πράξης και οι ομόκεντροι κύκλοι που προκαλούμε στο περιβάλλον μας :)
@Βασίλη μου,
Λες να φτάνει μόνο αυτό?
Ορισμένα βλέμματα δεν είναι μόνο χαμόγελα και στην εποχή που ζούμε, υπάρχει "αποχή" βλεμμάτων.
Μάσκες ανακαλυπτώ τις περισσότερες φορές... :)
@Μάρκος,
Ακόμα και η άγνοια κάποιων πραγμάτων λειτουργεί "λυτρωτικά".
Σύνθεση της αντίληψης της γνώσης και της άγνοιας που έχουμε αποκομισει, δημιουργεί "σοφία" για μένα.
@Κωνσταντίνε μου,
Δε θα μπορούσα να ακούσω με καλύτερο τρόπο την έννοια της ευγνωμοσύνης.
Ενα βήμα πίσω για να δείς καλύτερα το "δάσος" :)))
Σε φιλώ :*
@Dreamer angel,
Πολύ όμορφα το έθεσες, αλλά για σκέψου να υπήρχε μόνο άμμος?
Τίποτα να σε "λειαίνει" ή να σε "κόβει"?
Απαραίτητα όλα στη ζωή :)
@Carpe Diem μου :)
Έπρεπε να με ξεγράψω για να μπορέσω, όπως είχε γράψει σε ένα ποιήμα της η αλησμόνητη Μαλβίνα:)))
Σε φιλώ :*
@Μαρκόνι μου,
Μετά το "κοσκίνισμα" αυτό που μένει είναι που σε κάνει να νοιώθεις ευγνωμοσύνη:)))
Η φωτογραφία απο το πουθενά με έκανε συνειρμικά να αντιληφθώ «πραγματάκια» που είχαν λοξοδρομήσει
;)
@aa μου,
Και δεν είναι γαλήνη, να είσαι ευγνώμων ακόμα και για όλα τα ανικανοποιητα της ζωής σου...?
Όσο για την τελευταία πρόταση σου.... ομοίως:)))
@Μαστερπσμ,
Καλώς σε βρίσκω, οι σιωπές δεν σπάνε ποτέ, εμείς δεν μπορούμε να τις δια-χειριστούμε.
Καταπληκτική φωτογραφία και κείμενο
Γιατί θα μας έκαναν ευτυχισμένους αυτά που δεν ήρθαν ποτέ ή όχι ακόμα τουλάχιστον;
Πρόσεχουμε τι ευχόμαστε;
Μήπως μας αρέσει να βάζουμε ανέφικτους στόχους για να μην τους φτάνουμε ποτέ;
Στρατηγε μου,
εκεινα τα κοκκινα τα γραμματουλια(τα κατω απο τα ασπρα)πολυ με οπτικως κουραζουν.
Ωστοσο....
..καλημερα.
Πήγα κι ήρθα πολλές φορές προβληματιζόμενη τι να γράψω...
Δεν είναι που δεν έχεις δίκαιο! Είναι που φοβάμαι πως αν νιώσω ικανοποιημένη (όχι αγνώμων!) για όσα έχω ίσως θολώσουν οι στόχοι μου (θέλω, επιδιώκω, ονειρεύομαι).
Θα παραμείνω στην δημιουργική μου γκρίνια.
Φιλί
Πολύ καλό playlist....
Η βία είναι μία με διάφορες εντάσεις και εκφάνσεις...
Ακόμα και η φράση "μη μου τους κύκλους τάρατται" κατέληξε στον θάνατο...
- Τί μάθαμε σήμερα;
- Μη χρησιμοποιείται τις τρυπίτσες των κινητών ως φωτογραφικές μηχανές.
Όσο για τα λόγια είναι τόσο βαριά και ασήκωτα που μου έρχεται να τα μπλοκάρω. Τι βρίσκεις και γράφεις την άνοιξη μέρα; Δεν ακούς το δροσερό νερό που κελαρίζει, κατεβαίνοντας από την ακόμη παγωμένη κορυφή; Άκου τα φύλλα πως μεγαλώνουν και τεντώνονται. Κοίτα τις πεταλούδες που βγαίνουν από το αυγό τους και κάθονται στον ήλιο να στεγνώσουν το φτερά τους. Κι αν δεν τα βρεις γύρω σου, ανακάλυψέ τα μέσα σου. Ξανά και ξανά.
μάκια
Η ομορφιά είναι δίπλα μας κι εμείς δεν έχουμε παρά να τη δούμε με τα μάτια της ψυχής και να την αγγίξουμε, να τη χαρούμε, να ομορφήνουμε τις στιγμές μας. Γιατί υπάρχουν και οι δυσάρεστες στιγμές και στον τελικό απολογισμό ας είναι οι όμορφες στιγμές περισσότερες.
Αυτό το βλέμμα πίσω από τα κάγκελλα δείχνει πολλά. Κι εσύ, Λίνα μου, ξέρεις να προσέχεις.
Επειδή τον τελευταίο μήνα διάγω έναν απο τους πιο δύσκολους επαγγελματικούς μήνες, με πλήθος απαιτήσεων και υπερ-ωριών,μακράν. Συγχωρέστε μου την όποια αποχή μου στα "εδώ" δρώμενα.
Σας διαβάζω όποτε προλαβαίνω και το μόνο που μου έρχεται να γράψω αυτή τη στιγμή, είναι κάποιοι στίχοι άπο ένα παλιό αγαπημένο τραγούδι του Κραουνάκη που σιγομουρμουρίζω εδώ και μέρες και που πάει κάπως έτσι...
"Πάρτο Λίζα
και κάντο κορνίζα
και βάλτο στην πρίζα
να κάνει σουξέ
το πτυχίο
δεν μπαίνει στ' αρχείο
......"
Εύχομαι το "ρεπερτοριό" μου να αλλάξει τάχυστα :)
Για να μη γίνει όμως η Λίνα κορνίζα, φρόντισε να αφίνεις κάποιο χρόνο για τον εαυτό σου και να κάνεις κάτι που σε ευχαριστεί και σε ξεκουράζει, για να συνεχίζεις την άλλη μέρα με την ίδια διάθεση την επαγγελματική σου καριέρα. Και στο λέω με αγάπη και εκτίμηση γιατί έχω μια πολύ μεγάλη εμπειρία σ΄αυτές τις καταστάσεις. Απ' όλους τους φίλους έχεις την κατανόηση τους-είμαι σίγουρος-
Καλό βράδυ Λίνα μου και καλή δύναμη.
Το να θέλεις σημαίνει ότι είσαι ζωντανός. Αυτό που παθαίνω εγώ είναι ότι θέλω αυτά που δεν έχω και όταν φτάνω να τα αποκτήσω, διαπιστώνω ότι ήθελα άλλα!
Μήπως τελικά είναι καλύτερα να θέλεις ό,τι έχεις από το να έχεις ό,τι θέλεις;
Καληνύχτα.
@Kαντάβρ,
Έχεις γράψει με τα νέα "τεχνολογικά" επιτευγματα του Καντάβρ σου;)
@Μάξιμε,
Καλλιό αργά παρά ποτέ με την ταχύτητα χέλώνας που απαντώ το τελευταίο διάστημα,
Κατα μέ, ακόμα και αυτά που δεν πρόκειται να γνωρίσουμε παραπάνω είναι blessing in diguise.
"Πρόσεχε τι επιθυμείς γιατί αυτό θα πάθεις":)
@vinum master ;)
Σαν να χετε δίκιο αγαπητέ μου ;)
@Πανδώρα...
Μια χαρά σε βρίσκω;)
Μείνε ως εστί για να μπορούμε και εμείς οι άλλοι να έχουμε να ανακαλύπτουμε τα μικρά διαμάντια σου:)
Σε φιλώ
(έχω απηυδήσει αυτές τις 2 βδομάδες, ελπίζω να επανέλθω σώας τα φρένας επι των επάλξεων πριν να ναι αργά)
:)
@Ηeliaster,
Χαίρομαι που σας αρέσουν οι μουσικές μου προτιμήσεις;)
@Φώτη, ΄
Ότι μάθαμε, μάθαμε και θα συνεχίσουμε να μαθαίνουμε και πότε με το καλό και το
"δεύτερο" σας?
Ο Λεωνίδας έτοιμος να δεχθεί το αδερφάκι του?
Σε φιλώ καλέ μου :*
@Ανδρέα μου :*
Σε ευχαριστώ (ξέρεις εσύ) :)
@Μαρία...
Μην νομίζεις ότι είναι διαφορετικά για τους περισσότερους απο εμάς.
Θέλουμε να έχουμε χωρίς να είμαστε.
Καλό σου βράδυ :)
(Εξαίσιες οι νέες σου φωτογραφίες!)
Post a Comment