21122024
Πριν από 7 ώρες
Κυριακή 5 Απριλίου 2009
Μια φορά και έναν καιρό, ας πούμε σαν να ήταν χθες..
Η βραδυά δροσερή, σαν από άσπρο μετάξι στο πρόσωπο κι είπες ότι ήθελες να ξαναγυρίσουμε στα παιδικά μας χρόνια.
Συμφώνησα αχνογελώντας και φαντάστηκες και για τους δύο μας, έναν άλλον κόσμο...
Νόμιζα, σα να σ' άκουσα να μου λες, να παίξουμε αμπάριζα με τις λέξεις.
-"Είμαι καλή" σου τραγούδησα,
-" Είμαι το ίδιο σαν και σένα", μου φύσηξες στ' αυτί την κουβέντα.
Έστησες τότε, για μένα και για σένα, δύο καρέκλες αντικριστά μέσα στο δωμάτιο κι αρχίσαμε το κυνηγητό με τα λόγια.
- "Βγές" μου απίθωσες δυνατά τη λέξη κάτω.
-"Βγές πρώτα εσύ", και σου γαργάλισαν τα αυτιά σου, οι κουβέντες μου.
- "Πως να ξεφύγω δίχως λέξεις απο σένα?", αποκρίθηκες και κοίταξες τα βιβλία πίσω από την δική μου πλάτη.
"Μ' αρέσουν τα τραίνα", είπες απότομα.
- "Κι εμένα τα καράβια","είναι τα όνειρα που ταξιδεύουν με οτο-στόπ".
Και σ΄άφησα να κάνεις την επόμενη κίνηση χαιδεύοντας τα αυτιά σου.
- "Πας απ΄την αρχή να κάνεις ζαβολιές", "Με μιμείσαι",
μου χαζοθύμωσες για μια φορά ακόμα.
- "Μιμούμαι ότι μ' αρέσει, αλλά το κάνω με τον δικό μου τρόπο", σε λαχτάρισα,
"Καμιά λέξη δεν είναι καλύτερη από την άλλη".
Και στο ύψος των φρυδιών σου το χαμόγελο δεντροστοιχίες έφτιαξε.
- "Αυτό είναι αλήθεια. Αλλά γιατί διάλεξες κι εσύ κάτι που ταξιδεύει?"
- "Γιατί μ' αρέσει το ταξίδι", "εσένα"?
- "Μ' αρέσει το τσαφ-τσούφ που κάνουν τα τραίνα"... "Θαρρώ πως σ' εσένα, σ'αρέσει να φεύγεις"...
- "Θαρρώ, σ΄αρέσει να βαδίζεις σε γραμμές με τα τσαφ-τσουφ παρέα"...
Και το βλέμμα σου έγινε η πιο σύντομη ευθεία ανάμεσα σε δύο σιωπές.
- "Το λες, γιατί πάντα κάτι σε σπρώχνει και τα κάνεις θάλασσα",
και ακούστηκες παράφωνα στα αυτιά μου.
- " Το λες, για να μου κάνεις πείσματα",
και αγώνα ταχύτητας, έκανα εγώ για σένα...
- "Μπορεί, αλλά δεν λέω ψέμματα"...
- " Μακάρι να έλεγες, γιατί θα τα καταλάβαινα και με αυτά, μαζί και εσένα...
Και το βλέμμα σου έγινε η πιο σύντομη ευθεία ανάμεσα σε δύο σιωπές.
"Να σου πω ένα τραγούδι?", " Για τα παιδιά των τραίνων θα ναι αυτό"...
Και κορδέλλες κόκκινες σου έπλεξαν τα λόγια μου στα χείλη.
- "Όχι. Εσύ είσαι το παιδί στο τραίνο μου"...
Και τα χείλη σου διατήρησαν το σχήμα της τελευταίας λέξης.
- "Και τώρα παίζουμε αμπάριζα? Δεν είναι λίγο παράλογα όλα αυτά?"....
- " Όσο λογική είναι η αμπάριζα"... - "Τελικά ποιος νίκησε? Εσύ ή εγώ..?"
- "Κανένας μας" μου αντιγύρισες... "θα σου πω στην επόμενη αμπάριζα"...
Και το βλέμμα σου έγινε η πιο σύντομη ευθεία ανάμεσα σε δύο χαμόγελα...
-" Στην επόμενη αμπάριζα, το τραγούδι που θα σου πω θα έχει όνομα... Και έτσι θα ζήσει περισσότερο από τ' άλλα..."...
-"Στην επόμενη αμπάριζα θα σου πω ψέμματα... θα σε αφήσω να κερδίσεις"...
Και τα βλέμματα έγιναν χωρίς ραφές, έτοιμα να τυλίξουν κινήσεις...
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
15 Comments:
Τι τρυφερό! Πιο ευχάριστο από αυτά που γράφεις συνήθως.
Μέιτζορ!!!!
πολύ τρυφερό
ονειρεύομαι τραίνα...
από παιδί
(δλδ από πριν λίγο)
Σ;ο)))
(τρόμαξα στην αρχή, αλλά άλλο felis κι άλλο felix)
(Felis Negrus scrivat)
Αυτό το κορίτσι όσο καιρό του μιλώ προσπαθώ να το καταλάβω.
Κάνω τώρα κάποιες πρώτες διαπιστώσεις :)
Πρόσεξε τώρα την ειρωνεία: Τι είπα ?Δια-πιστώσεις! Δηλαδή ,Δια + πιστώσεις* .Μετά σου λέει κάποιος :Σε ξέρω ! :)
Καλή βδομάδα
Let love in, let the words become weapons and angels for you :-)
Αλλά αυτά τα ξέρεις ήδη :-)
Πολύ όμορφα λογια!
Εε, let's dance, ρε αδερφέ στο κάτω κάτω!!!
Λέξεις διάφανες
στης θάλασσας την αλμύρα πλυμμένες,
κύματα-κύματα έρχονται
ανοίγοντας δρόμους της χαράς.
Ποιός, ποιός ουρανός να τις έπλασε.
Όταν τα πυρωμένα μάτια της στιγμής
καθρφτίζονται,
τα μακριά τους τα μαλλιά τους ίσκιους μαστιγώνουν
και γαληνεύουν τα σφιγμένα στήθη της στεριάς.
Κρυστάλλινη πατημασιά
στην καθημερινότητα της αβύσσου.
Μελίτα Τόκα-Καραχάλιου
Κι από μένα....Καλό ξημέρωμα.
Μιας και έχουμε μέσο την ίδια την δημιουργό.. αυτός ο διάλογος ήταν μια φορά και έναν καιρό ή ήταν χθες;
Πολύ όμορφο "παιχνίδι"!!!
Και μόνο οι εικόνες που μας χαρίζεις φτάνουν. Ευχαριστώ.
@Καντάβρ...
Σαν και το Κανταβρ εγώ...
Υπάρχουν και στιγμές που αρέσκεται να περιγράφει ωραίες καταστάσεις... ευτυχώς... σπάνια ;)
@Μαύρε Γάτε...
Οπότε γνωρίζω ήδη τι δώρο να σου πάρω στα επόμενα γενεθλιά σου ...;)
Τσαφ... Τσουφ... Τσαφ... :)
@Ανώνυμε...
Ο Μαύρος Γάτος γνωρίζει και γραφή ?
@Κωνσταντίνε μου :)
Θα μου πείς και μένα τι κατάλαβες μπας και καταλάβω και εγώ απο τη δική μου τη πλευρά ?
Φιλί :*
@Τheorema :)
SometimeS I think that I'm a word by-product... ;)
A beautiful Lapsus calami :)
@Maximus...
And sing along :)
@Ανδρέα...
Ακόμα και ένα σημείο στίξης μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή... πόσο την καθημερινότητα ...
Καλό σου βράδυ
@Margo μου... :)
Θα μπορούσε να ήταν και... χθες...
Ξέρεις... είναι παιχνίδι που μπορούν και οι "ενήλικες" να παίξουν :)
Φιλί :*
@aa...
Ομοίως και δεν γνωρίζετε πόσο... οι αναρτήσεις σας αντιπαρατιθονται με τα "έσω" μου...
Καλό σας βράδυ
άργησα να σε διαβάσω αυτή τη φορά,
αλλά μ' άρεσε βρε!
δλδ, μου άρεσε πολύ.
:)
Post a Comment