Γρήγορα χρόνια αυτά... αδηφάγα...
Σου δίνουν την εντύπωση, ότι το μόνο που επιθυμούν είναι απλά να γείρουν...
Ίσως εμείς, είμαστε αυτοί που τα κουράζουμε.
Και λέω ίσως...Γιατί δε θελω να τελειώσει άλλη μια πρότασημε ερωτηματικό.Kαι περνάει ο καιρός και διογκώνεται ο ζωτικός χώρος της νοσταλγίας... Και όμως δεν δείχνει υπέρβαρος... Μου είπαν ότι αυτο δεν διορθώνεται... ενώ εγώ, ίσως να τους απαντούσα στοργικά, ότι απλά το δέρμα αφήνεται κουρασμένο στα πιο μαλακά δάκτυλα του χρόνου...Και λέω ίσως...
Γιατί δε θέλω να τελειώσει άλλη μια πρόταση
με ερωτηματικό.
17 Comments:
Φοβάμαι να σχολιάσω..Για να μην το χαλάσω..Και επίσης για να μην φύγουν τα ερωτηματικά.Τόσο γεμάτα που τα'νιωσα..
Καιρός να βγουν οι ζωτικές φλέβες της ποίησης στην επιφάνεια :)
Είναι η ερμηνεία μια παρηγοριά και λύτρωση .
Αν και θα έπρεπε να είναι το πρώτο βήμα του καλύτερου
και ίσως είναι,απ' τη συνειδητοποίηση ξεκινούν όλα.
Τα χρόνια ορθά τα περιγράφεις,ας ελιχθούμε ανάμεσα τους
να αρπάξουμε καμιά ηλιαχτίδα όπως είπε ο ποιητής.
Όμορφο φίλη μου ,κυλάει σα νεράκι :)
Καλό σου απόγευμα
"Ίσως εμείς, είμαστε αυτοί που τα κουράζουμε"...τόσο αληθινά αυτά τα λόγια.
Σχετικά με την προηγούμενη ανάρτηση, θα ήθελα να ρωτήσω αν είναι νανούρισμα και αν συνοδεύεται από μουσική. Καληνύχτα
Kαλή σου μέρα καλή μου Carpe diem:)
Αν και με πολύ πυρετό απο χθές, οι σκέψεις μου σεργιανούσαν σε δρόμους γεμάτους ερωτηματικά:)
Μέχρι που αποφάσισα να τα αντικαταστήσω με "ίσως"... είναι μια πλάγια όδός για να γίνει ο δρόμος πιο βατός.
@Κωνσταντίνε μου ,
Κάποιες ανησυχίες όταν ερμηνεύονται με "ποιητική αδεία", συνειδητοποιούνται καλύτερα:)
Καλημέρα!
Maxime :)
Τελικά όσο και να μη θέλω να το πιστέψω εμείς ειμαστε αυτοί που κάνουμε το χρονο να λυγίζει απο το βάρος...
Και είμαι σε μια περίοδο που τα πάντα έχουν αυτο-αναιρεθεί στη ζωή μου...
Ότι και όποιος άνθρωπος προκαλεί βάρος απλά τον έχω αναιρέσει...
Είναι το ανοιξιάτικο καθάρισμα μου:)
Όσο για την προηγουμένη ανάρτηση...
Είναι ένα νανούρισμα που μου έλεγε η γιαγιά μου και είναι μελωποιημένο απο εμένα...
Καλή σου μέρα :)
Να μην τα φοβάστε τα ερωτηματικά.
Είναι τα πιο σέξυ σημεία στίξης της γλώσσας μας.
(παλιά είχαμε και την υποδιαστολή, θυμάστε; αλλά την έφαγε η μαρμάγκα, αφήστε τουλάχιστον τα ερωτηματικά στο ρόλο που τους χάρισε η ιστορία...)
Δρόμοι μες στο χρόνο
γεμάτοι από τη σιωπή
των στιγμών που πέρασαν
ανάλαφρες απ' τη ζωή μας
ή γεμάτοι απ' τα βογγητά
χαραγμένης από πίκρα μνήμης.
Σε ζηλεύω που έχεις πυρετό γιατί γράφεις αριστουργήματα.
Φιλιά και περαστικούλια!
Άραγε αν σου πω ένα παραμύθι θα σου περάσει ο πυρετός?
Τα παραμύθια πάντως τελειώνουν συνήθως με τη ρήση "Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα"
Κι εσύ αύριο να είσαι καλύτερα.
Καλό απύρετο ξημέρωμα
Ο χρόνος περνά γρήγορα, αδηφάγα είναι τα σαγόνια του! Τρομάζω όταν τον σκέπτομαι σαν τα langoliers του Stephen king στη Νυκτερινή Πτήση 29, που τα έτρωγαν όλα!
Ίσως λέω, αν είχαμε τον τρόπο να μην μένουμε πίσω και να ακολουθούσαμε με την ίδια ταχύτητα το χρόνο, τελικά να τον εξωραΐζαμε. Ίσως πάλι τότε να μην υπήρχε χώρος για μνήμες και νοσταλγία, και ίσως τελικά αυτό να μην είναι πολύ καλό.
Καλή εβδομάδα!!!
Έχει δίκιο ο Κατάσκοπος, κοριτσάκι.
Χωρίς ερωτηματικά τι θα ήταν ο λόγος μας? Η φωνή μας? Η ζωή μας?
@Φίλτατε κατάσκοπε:)))
Θυμάστε την κάτω υποδιαστολή που στόλιζε τα φωνήεντα της δοτικής???
Την έφαγε η μαρμάγκα και αυτήν και απορώ γιατί αφού και οι λέξεις με ερωτηματικό αποκτούσαν "ξεχωριστή" σημασία...
Καλό σας βράδυ και ευτυχώς έγινα καλά και δεν πρόκειται να σας κολλήσω:)
@Καλέ μου end33...
Mόνο αν μου υποσχεθείται ότι δεν θα είναι και το μοναδικό...:)))
Καλό σας βράδυ που είναι το πρώτο μου απύρετο :)
@Καλή μου Πανδώρα...
Μάλλον ο πυρετός μου προέκυψε σαν εναλλακτικής ποιότητας "καύσιμο" στο κεφάλι μου μέσα:)
Να σαι καλά και οι ευχές σου έπιασαν τόπο!
@Radio Markoni...
To jet lang το παθαίνει πάντως, θέλεις δε θέλεις ...:)))
Καλό σου βράδυ καλέ μου :)
@Καλώς τη μου...
Ξέρετε εσείς μετά του φίλτατου κατασκοπου... θέλετε τα ερωτηματικά να μου τα επισημανετε να τα τοποθετώ στην αρμόζουσα "θέση" τους:)
Pas mal...:)))
Post a Comment