Πέμπτη 5 Μαρτίου 2009

"Για να το μάθεις να το λές και εσύ..."


"Κατεβαίνει το φεγγάρι
έρχεται στη γη να δεί,
ποιό μαμούνι δεν κοιμάται,
ποιό λουλούδι... ποιό παιδί...?


















Κατεβαίνει απο μιά σκάλα,
μέσα σε χρυσή βροχή...
Το υποδέχεται το αγέρι,
η γαλήνη κι η σιωπή...




















Φέρνει βόλτα μες στους δρόμους,
στις αυλές, στους κήπους μπαίνει...
Σκαρφαλώνει στα μπαλκόνια,
στα παράθυρα ανεβαίνει...






















Κι όποιον βρίσκει να κοιμάται,
στο προσκεφαλό του πλάι...
ένα όλόχρυσο δωράκι,
χρυσανάλαφρα ακουμπάει
















Ποιό μαμούνι δεν κοιμάται...?

Ποιό λουλούδι, ποιό παιδί...?

Το χρυσό το φεγγαράκι...

... Μη το δεί..."





Για σένα... που μου είπες ότι μεγάλωσες πια... και μόνο γραμμένο θέλεις να το βλέπεις...

Για μένα... που μεγάλωσα πιά... και θα θελα,όσο τίποτα άλλο στον κόσμο να το άκουγα για μια τελευταία φορά... λίγο πρίν κοιμηθώ...

Για σένα... που θα το μάθεις να το λες και εσύ... εκεί, που θα καταλάβεις τι σημαίνει να αγαπάς και να αγαπιέσαι χωρίς αντίτιμο...