Bonjour
Πριν από 1 ώρα
Τρίτη 17 Μαρτίου 2009
Πρίν 11 χρόνια, σαν σήμερα, απόφασισε ότι ήταν η κατάλληλη μέρα για να "φύγει" ο Νικόλας...
'Ίσως και να το είχε σχεδιάσει απο την "αρχή" αυτό...
Αλλά "έφυγε" όταν το θέλησε εκείνος, σαν κανονικός παραβάτης...
Ο Νικόλας, ήταν αυτός που κατάλαβε τη θλίψη που μπορεί να κρύβει μια αγκαλιά...
Και την έκανε τραγούδι...
Είναι απο τα αγαπημένα μου... όχι μόνο, γιατί αναφέρεται το ονομά μου...
Για τον Νικόλα, που 11 χρόνια τώρα "ζει".
"Λίνα"
"Λίνα, Λίνα μη λυπάσαι,
Λίνα, Λίνα μη φοβάσαι,
Λίνα, Λίνα πως κοιμάσαι,
Μόνη σου, παναθεμάσε
Φεύγει και έρχεται ο καλός σου
Πως να βρείς τον εαυτό σου
Δεν αξίζει τόσο όσο,
Η ζωή και ο θανατός σου
Πες μου ένα ψέμα
Ν' αποκοιμηθώ
Μονάχα για σένα
κάνω το χαζό.
Πια δεν έχω άλλο χρόνο
να σου εξηγώ
Δύσκολα τελειώνω
Μ' ότι αγαπώ..."
Ετικέτες without tag
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
16 Comments:
ΟΥΛΑΛΟΥΜ
"Ήταν σα να σε πρόσμενα κυρά,
απόψε που δεν έπνεε όξω ανάσα,
κι έλεγα: Θα 'ρθει απόψε απ' τα νερά, κι από τα δάσα!
Θα 'ρθει αφού φλετράει μου η ψυχή
αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι,
και θα μυρίζει φώτα [ήλιο] και βροχή το νιο φεγγάρι!...
Και να, το κάθισμά σου συγυρνώ,
στολνώ την κάμαρά μου αγριομέντα,
και να μαζί σου κιόλας αρχινώ, χρυσή, κουβέντα.
Πως να... θα μείνει ο κόσμος με το "μπα"
που μ' έλεγε τρελόν, πως είχες γίνει καπνός
και - τάχας - σύγνεφα θαμπά, προς τη σελήνη...
Νύχτωσε και δε φάνηκες εσύ...
Κίνησα να σε βρω στο δρόμο - ωϊμένα! -
μα σκούνταφτες (όπου εσκούνταφτα), χρυσή, κ' εσύ με μένα!...
Τόσο πολύ μ' αγάπησες, κυρά,
που άκουγα διπλά τα βήματα μου!
πάταγα γω - στραβός - μες στα νερά; κ' εσύ κοντά μου!..."
(αν μου επιτρέπετε, είναι το δικό μου αγαπημένο...)
Καλησπέρα σας.
"Αφήνω πίσω τις αγορές
και τα παζάρια
Θέλω να τρέξω στις καλαμιές
και τα λιβάδια
Να ξαναγίνω καβαλάρης
και ξαναέλα να με πάρεις ουρανέ
Για δεν υπήρξα κατεργάρης
και τη χρειάζομαι τη χάρη σου μωρέ".
(Δεν σκέφτηκα να τον αναφέρω σε εκείνη την ανάρτηση...)
"Το καλό με μένα αλλά και το ζόρι είναι που ξέρω συνειδητά το θάνατό μου και μαζί με την καταγραφή της πεθαμένης ζωής, μπορώ να καταγράφω και το θάνατο μου".
Αντισυμβατικός από την αρχή ως το τέλος!
Καληνύχτα Λίνα:)
i should have told you, νικόλα
this world was never meant for one as beautiful as you
"Ονειρεύομαι για τελευταία φορά
Κοιτώντας τη θάλασσα
Είσαι αυτός που αντιστέκεται
Κοιτώντας τη στεριά
Το όνομά σου είναι στη λίστα
Με όλο σου το είναι
Καλεσμένος να είσαι εκεί"
Απόσπασμα από ποίημα του Νικόλα
Ε λοιπόν, δεν το ήξερα το τραγούδι!
Ούτε πως αυτό είναι το όνομά σου.
Γεια σου Λίνα :-)))
Χάρηκα πολυ για την γνωριμία, Λινα.
Και το όνομα αυτής Λίνα.
Χαίρομαι πάρα πολύ
Ανδρέας
@Kατασκοπέ μου, Maximus,Margo,Mαύρε Γάτε,Ανδρέα,Theorama...
"Όταν πλακώσει ο θάνατος αρχίζει η καταγραφή της ζωής. Κι έτσι κυκλοφορούν τα βιβλία.
Το καλό με μένα αλλά και το ζόρι είναι που ξέρω συνειδητά το θάνατό μου και μαζί με την καταγραφή της πεθαμένης ζωής μπορώ να καταγράφω και το θάνατο.
Ενώ οι πιο πολλοί, που η καταγράφουν τη ζωή στο θάνατό της, δεν το ξέρουν και το νομίζουν αυτό ζωή. Χα;
Ζωή και Κίνηση^ με τον καθέναν στο καβούκι του, που δεν είναι καν προσωπικό, κλεισμένοι στο τάφο, χωρίς καν τη δύναμη του τυμβωρύχου, μ’ ένα βιβλίο στο χέρι να κόβει το φως.
Ό, τι κι αν κατέγραψα ως τα τώρα, (κασέτες κτλ) έγιναν ύστερα απ’ το θάνατο της ζωής και της λειτουργίας των κομματιών, που κατέληξαν στραγάλια και πιπίλες άλλων πιο αδύναμων από μένα, που η βολεμένη τους απραξία τους οδηγεί στο να περνάν την και να εκτονώνονται και μέσα από μένα.
Εκτονώ τονώ Δονήσεις. Εκτονούν τονούν Δονήσις. Τσιμπιές. Δονήσεις. Τρύπες, τρυπάερες, τρυπίτσες… όλο αυτό με καταστέλλει. Θα γίνω ξανά το σουρωτήρι;
Τώρα γράφω με τη μέθοδο του προτιμότερου που είναι ο θάνατος διπλός. Προκειμένου να πουλάω τα βιβλία του θανάτου του Ροκ, τη Μπέττυ και την Γώγου, όπως έχω καταλήξει. Ας κυκλοφορήσω στην πιάτσα το δικό μου θάνατο.
Δεν πιστεύω ότι βοηθάω κανένα. Ούτε εμένα.
Η προσπάθεια που καταβάλλω να καταγράψω, επαναλαμβάνοντας αυτό που ήταν η ζωή, είναι αφόρητη και δεν ισοφαρίζετε απ’ τα λεφτά που θα χάσω ή θα βγάλω από τις πιθανές διώξεις που θα έχω.
Όποιος αγοράζει βιβλία και μένει σ’ αυτά είναι ηλίθιος, είναι πτώμα και το χειρότερο: δεν ξέρει ούτε υποψιάζεται το θάνατό του.
Εσύ που μ’ αγοράζεις με σκοτώνεις. Αλλά πρώτα σκοτώνεις τον εαυτό σου.
Πάντως μάθε^ δεν πρόκειται να βρεις και τίποτα ατόφιο εδώ μέσα.
Οι πραγματικά ζωικές μου στιγμές δεν καταγράφονται.
Όταν φτάνω στη ζωή, είμαι μέσα ολόκληρος, νιώθω και γνωρίζω. Αλλά όταν ξέρω αυτό που ξέρω, Δε θυμάμαι. Ούτε ξέρω αν ή πως θα ξαναφτάσω. Αυτή είναι η ασπίδα μου. Απλώς συμβαίνει αν συμβαίνει.
Την ζωή μου δεν την κατέγραψα. Ό,τι υπάρχει εδώ είναι επιδερμίδα, άλλοτε χοντρόπετση, άλλοτε ψιλόπετση.
Πιο δικιά μου η ψιλόπετση
Πιο δικιά σου η χοντρόπετση"
ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΜΕ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΙΣΩΣ…
Κάποτε θα με διαβάσεις ίσως, θ’ ακούσεις τα τραγούδια μου, θα με κατανοήσεις.
Αλλά δεν θα’ μια πια εγώ. Θα’ ναι αυτή η μάσκα που φορούν στους πεθαμένους. Όσους τους χρησιμοποιούν μετά το θάνατο τους, όταν οι ίδιοι δεν υπάρχουν.
Όσο υπήρχα με φοβόσουν.
Όσο υπήρχα δεν με άντεχες.
Δεν είχες την δύναμη να μείνεις ένα δευτερόλεπτο κοντά άμα στο ζητούσα.
Θα προτιμούσα να μη με διάβαζες ποτέ.
Είναι καλύτερο ν’ αγοράσεις ή να κλέψεις ένα μπλουζάκι με την φάτσα μου επάνω τυπωμένη.
Και σου φαίνεται γέλιο.
Και ας μου φαινόταν γελοίο."
Aυτά είναι κάποια λίγα που πρόλαβε να γράψει και να καταχωρηθούν...
Αυθεντικός και ασυμβίβαστος...
Και όχι για τον κόσμο αυτό...
Την καλησπέρα μου σε όλους και ναι με λένε Λίνα :)))
@Κατάσκοπε,
Το "ουλαλούμ" είναι ένα απο τα ελάχιστα country-blues ελληνικά κομμάτια της Ελληνικής δισκογραφίας...
Ωραίο γούστο έχετε φίλτατε (που δεν αμφέβαλα καθόλου για αυτό) ;)
μελαγχολία
αυτή η συνειδητή γνώση του θανάτου μου θυμίζει λίγο την συνειδητή αυτοκτονία των Στωικών
@Μένιεκ...
Αποστομωτικά μελαγχολικά...
@markos...
Ίσως ναι... το τέλος του να έμοιάζε με ότι οι Στωικοί ή οι Κυνικοί πρεσβευανε... αλλά δε νομίζω ότι ο Άσιμος στήριξε τη ζωή πάνω σε μια παγκόσμια ηθική και λογική...
Το αντίθετο θα λεγα
Nai, Λίνα... πολύ όμορφο όνομα, Major.
αλλά και ΄Μάρα'
κι ήταν μια φορά
σε γνώριμα νερά
που ράγισε η κιθάρα
πιά δεν έχω χρόνο να σού εξηγώ
μοναχά για σένα κάνω το χαζό...
Μαύρε γάτε μου...
Όμορφό... όπως όλα τα ονόματα...
Φιλιά :)
Post a Comment