Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2009

"The Face of Fate"


Κάποτε ρώτησα έναν ηλικιωμένο, κάπου μακρυά απο εδώ, για το αν υπάρχει πεπρωμένο και αυτός απάντησε κάπως έτσι...:


- Για πεπρωμένο με ρωτάς, και απάντηση δεν έχω να σου δώσω... επιλογές... ναι, αυτό μόνο έχεις... και συνήθως τα πράγματα που δεν επιλέγουμε, μας κάνουν αυτό που είμαστε...





Αποκρίθηκε, κοιτώντας με στα μάτια με τα δικά του, γεμάτα απ' αυτά που είχε απαρνηθεί, για να μπορεί να είναι, τη στιγμή εκείνη που μιλούσαμε...


- "Αφού έχω -επιλογές- μόνο"..., του απάντησα ενοχλημένη με όλα αυτά, "επιλέγω να πιστεύω στο πεπρωμένο"...


Συνεχίζοντας να με κοιτάζει αργά και σταθερά στα μάτια και με ένα αχνό χαμόγελο να σχηματίζεται στο προσωπό του. Μου απάντησε... σαν την ηχό που παίζει μέσα σε κοχύλι.


- Έφτιαξες ήδη το πεπρωμένο σου... και δε θα γίνεις αυτό που θα ήσουν, αν επέλεγες να μην το πιστεύεις...


Και τώρα κοριτσάκι πάω να συνεχίσω. Πάω να κάνω όλα αυτά, που με επέλεξαν, για να μην είμαι κάτι άλλο...




15 Comments:

Ανώνυμος said...

γιατί με κάτι τέτοια βρίσκεις τον τρόπο να βγάζεις απ την ψυχή μου κλάματα?????????????

"Ground Control to Major Tom" said...

Όπως εσύ με τους ήχους και τις εικόνες σου με κάνεις μικρό κοριτσάκι πάλι...
Είναι γιατί είμαστε φίλες καρδιακές χαζούλα... για αυτό...

Όλα καλά θα μας έρθουν...

Και ναι, στο λέω εγώ, η πάντα με το χειρότερο στην άκρη του μυαλού μου πάντα...

Και αυτό είναι "υπόσχεση" απο πεποιθηση βγαλμένη ...

Όμορφα Ονείρατα κοριτσάκι :*

λι8οξόος said...

όχι μόνο αυτά που δεν επιλέγουμε αλλά κι αυτά που επιλέγουμε στη ζωή, μας κάνουν αυτό που είμαστε.
πιστεύω στο πεπρωμένο.
καλό σαββατοκύριακο.

MenieK said...

όλη η ζωή υπό διαπραγμάτευση και υπό δόμηση!

Κωνσταντίνος Κόλιος said...

Φανταστικά τα λόγια σου.Το φανταστικά καμιά σχέση όμως με το φανταστικό:)
Έπλεξες έτσι τις αλήθειες που δεν μπορεί να ξεφύγει κάποιος.
Ο Νίτσε κάπου είπε : Γίνε αυτό που είσαι.
Εγώ σε μια ανάρτηση μου για τους ποιητές έγραψα πως δεν επέλεξαν να είναι αυτό που είναι.
Δεν πιστεύω καν πως οι εμπειρίες μας κάνουν αυτό που είμαστε.
Αυτές έρχονται να το αναδείξουν μέσα απ' τις επιλογές μας που αν αφουγκράζεται κάποιος τον εαυτό του γνωρίζει την ορθή για αυτόν.
Αυτό που είμαστε όμως προϋπάρχει .
Πολύ όμορφα λιτό το ιστολόγιο και με γούστο .

Καλό σ/κ

τ2φ said...

έχω ένα πεπρωμένο ΝΑ.

"Ground Control to Major Tom" said...

@Λιθοξόε,

Δεν γνωρίζω αν πεπρωμένον φυγείν αδύνατο, αλλά αυτό που πιστεύω ακράδαντα είναι ότι εμείς, είμαστε με τις επιλογές μας, που το "χτίζουμε".

Καλημέρα :)

"Ground Control to Major Tom" said...

@Meniek καλώς σε βρήκα:)

Δεν είναι απίστευτα όμορφη αυτή η δυνατότητα που έχουμε?

Τα πάντα ρει φιλτάτη... τα πάντα υπό διαπραγμάτευση...

Την καλημέρα μου :)

"Ground Control to Major Tom" said...

@Κων/ντίνε καλώς σε βρίσκω:)

"Πρόσεξε τι επιθυμείς γιατί αυτό θα πάθεις..." και εδώ έρχεται το "πεπρωμένο" σε συσκευασία της αυτόνομης βούλησης vice επι-θυμιών μας...
Pas-mal... θα έλεγα για μας τους "αρχιτέκτονες" της ίδιας μας της ζωής.

Την καλημέρα μου:)

"Ground Control to Major Tom" said...

@Φίλτατε Trempe,

Είστε απο τους τυχερούς και μόνο που αναγνωρίζεται το εύρος του:)

Την καλημέρα μου!

Ανδρέας Καρακόκκινος said...

Το πεπρωμένο μας είναι οι επιλογές που κάνουμε στη ζωή, είτε σε μια στιγμή είτε μετά από σκέψη. Και γι αυτές τις επιλογές δεν μετανοιώνω έστω κι αν στη πορεία αποδειχθεί ότι δεν είναι οι καλύτερες. Νομίζω πως αν μετανοώσεις μηδενίζεις τη ζωή που έχτισες.

Καλημέρα, χαίρομαι που βρεθήκαμε.

Maria said...

τι να σου πω, σε μενα η ζωη ηταν τοσο ανατρεπτικη και τοσο αποφασιστικη , που οποιεσδηποτε αποφασεις πηρα καποτε, ανατραπηκαν χωρις να εχω βαλει το χερι μου αλλα ουτε και καποιος αλλος. Το πεπρωμενο με επελεξε , και να φανταστεις , ποτε δεν πιστευα σε αυτο.

Η ζωη ειναι γεματη ανατροπες, σημασια εχει το πώς αντιμετωπιζεις τις ανατροπες ...και το πεπρωμενο.

"Ground Control to Major Tom" said...

@Καλώς σε βρήκα and33 :)

Τελικά τείνω να πιστέψω ότι είναι αδύνατο να αποφύγεις το "πεπρωμένο", γιατί αποτελεί μέρος του ευατού σου...

Την καλησπέρα μου.

"Ground Control to Major Tom" said...

Aγαπητή Μαριά-Μαρία :)

Ακόμα και το "πέταγμα-μιας-πεταλούδας", λένε ότι ανατρέπει καιρούς και... "δαίμονες" και ειλικρινά έχουν υπάρξει πολλές φορές στη ζωή μου που με έχουν κολλήσει στον τοίχο...

Πεπρωμένο εσύ... τραμουντάνες θάλασσες εγώ μέσα στο "οικοσύστημα" μας θέλω να μας βλέπω:)


Την καλησπέρα μου.

ΥΓ.Να χαιρόμαστε τα παιδιά μας Μαρία¨:)

Spy said...

«Θέλω να γίνω αυτό που ήμουν τότε, που ήθελα να γίνω αυτό που είμαι τώρα.»

Κάπως έτσι, ε;