21122024
Πριν από 8 ώρες
Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2009
"Δοκιμαστικό Αποτύπωμα"
Αναρτήθηκε από "Ground Control to Major Tom" στις Δευτέρα, Φεβρουαρίου 09, 2009
Σε ρωτάω, ακούς και απαντάς.
Ότι μπορείς απαντάς, ότι ξέρεις απαντάς για εσένα τον ίδιο, που γνωρίζεις τόσο καλά.
Απαντάς για όλους εμάς μαζί, τους ασυνάρτητους, παρανοικούς και προβληματικούς ανθρώπους, αλλά πάντα για σοβαρή αιτία και λόγο.
Απαντάς... και αν δεν... πάλι η σιωπή απάντηση θα γίνει.
Λοιπόν...
Αν σε ρώταγα να μου μιλήσεις για λογοτεχνία, θα μου απαντούσες για το βιβλίο εκείνο που διάβασες τελευταία. Θα μου αράδιαζες γραμμές από αυτά που θυμάσαι. Θα μου έλεγες για τον συγγραφέα, και πόσο καλόν τον θεωρείς.
Αλλά, δε θα μπορούσες ποτέ να μου πείς για το πόσο απελπισμένα έγραφε τη στιγμή εκείνη, τις γραμμές που αγάπησες.Τη μυρωδιά που είχαν τα χνώτα του, όταν έτρεχαν οι σκέψεις του να γεμίσουν την άγραφη σελίδα...
Αν σε ρωτούσα για άντρες ή γυναίκες, εσύ, πιθανά να μου έλεγες τι είναι αυτό που σε φτιάχνei μαζί τους. Ίσως και το όνομα κάποιου ή κάποιας, που κοιμήθηκες βράδυα μαζί της....
Αλλά δε θα μπορέσεις να μου πείς, πως είναι να ξυπνάς και να αντικρίζεις δίπλα σου αυτόν/ήν και να νοιώθεις ευτυχία...
Αν σε ρωτήσω για την αγάπη, εσύ, θα μου αναφέρεις στίχους απο τραγούδια, που μιλάνε για αυτήν. Αλλά σχεδόν δε θα θυμάσαι πότε, απλά και μόνο, αντικρίζοντας έναν άλλον, αισθάνθηκες τελείως ανυπεράσπιστος. Μία ματιά του άλλου, να σε κάνουν Θεό και άγγελο, Εκείνον για Εσένα...
Αν σε ρωτήσω τι είναι για σένα η λέξη "απώλεια", δεν θα μπορέσεις καν να μου απαντήσεις...
Νομίζεις ότι είσαι ένα ιδιοφυής και σίγουρος για όλα άνθρωπος και που κανείς δεν πρόκειται να μάθει τα δικά σου βάθη. Αυτό δεν πρόκειται να στο διαψεύσω ποτέ.
Πιστεύεις ότι γνωρίζεις τα μέσα-έξω απο εμένα, γιατί σου μίλησα και σου μιλάω...
Εσύ ποιός είσαι όμως...?
Όλα αυτά που με άφησες να υποθέσω...?
Ειλικρινά δε δίνω δεκάρα για όλα αυτά...
Και ξέρεις γιατί?
Γιατί δεν μπορώ να τα μάθω απο εσένα, ούτε να τα διαβάσω απο κάποιο κωλό-βιβλίο, για εσένα...
Εκτός...
Αν σταματήσεις να φοβάσαι, επειδή δε γνωρίζεις τι πρέπει να κάνεις ή τι να πείς...
Και θελήσεις να μου μιλήσεις, εσύ... για το ποιός είσαι...
Τότε ειλικρινά θα είμαι γοητευμένη, με το να ανα-καλύπτω, ότι όπως θα μου μιλάς...
Πράγματα άγνωστα, θα μου ξεπηδούν από μέσα...
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
10 Comments:
να ζούμε μέσα σε...
οχι μέσα από...
τα φιλιά μου πάνω.
Μιλώ και ταξιδεύω
σε μονοπάτια απάτητα
και εικόνες πρωτόγνωρες
Μιλω κι αφίνω τα όνειρα μου
να απλωθούν στους γαλαξίες
και στα λειβάδια των αστεριών
Μιλώ και τα λόγια μου
δραπετευουν από μίσχους λουλουδιών
κι από πράσινα φύλλα λεμονιάς
Μιλώ κι οι μέρες κυλάνε
σ΄ένα ποτάμι ατέλειωτο ζωής
ξέχειλο από αναπάντητα ερωτήματα
Μιλώ αναζητώντας
χαμόγελα μέσα στις λέξεις
και αιωρούμενα κρυμμένα λόγια
Α.
Να ζούμε μέσα σε μια συγχορδία έστω και ελλάσωνα...
Την καλησπέρα μου trempe Q)
Να ταξιδεύεις and33...
Aκόμα και αν όλα αυτά που μου λές δεν μπορούν να γίνουν...
Την καλησπέρα μου καλέ μου
Ουαου! πολύ αυστηρή είσαι φίλη.
Αν έχει ψύλλους το φανταστικό η πραγματικό πρόσωπο που αναφέρεσαι δεν θα ήθελα να ήμουν ένας απ' αυτούς.
Aλλά έχει ψύλλους?
Ποια ιδιοφυή προσωπικότητα σκιαγραφείς που ξεχειλίζει από αυτογνωσία αλλά φοβάται και δε γνωρίζει τι πρέπει να κάνει και να πει?
Tον τσακώσαμε.
Μάπα το καρπούζι,το χτυπήσαμε βέβαια στο μανάβη όταν το ψωνίσαμε και έκανε τοκ τοκ αλλά η καρδιά του καρπουζιού μας γέλασε.
Αν είναι ανήρ τούτο το άτομο,και δεν έχει τη δύναμη να χαράξει μια γραμμή διαφάνειας που να μπορεί μια γυναίκα δίπλα του να ξέρει που πατά και που βαδίζει...
τότε μας απόμειναν οι ψύλλοι και η πνευματική φαγούρα.:)
Kαλό βράδυ
XεΧε...
Ούτε εγώ θα θελα να μουν εκείνος ο ψύλλος...
Είναι ένας αληθινός διάλογος, βασισμένος σε φανταστικούς χαρακτήρες, που αγόραζαν φρούτα σε αγορά μιας επαρχιακής πόλης, καθημερινή με πολύ ησυχία...
Ο βραδυνός μου οίστρος απαντάει :)
Καλό σου ξημέρωμα
Mπορείς να ανάψεις λίγο φως να καταλάβεις το σκοτάδι του κυρίου...
ωραία εικόνα
@Καλώς σε βρίσκω και απο εδώ lust-time
Αν και "εμπόδιο" το ποτήρι... τελικά είναι αυτό που σώζει την κατάσταση...(για την εικόνα αναφέρομαι)...
Όσο για το "σκοτάδι", ίσως να ειχε γίνει στη lust-life... (αν πιστεύεις σε κάτι τέτοιο)...
(ωραίους συνειρμούς, μου κάνει το νικ-ονομά σου) :)
αγαπητή ground πολύ ενδιαφέροντα τα όσα μας λες, και εκεί που κυρίως στάθηκα είναι στην αγάπη και την εικόνα του ανυπεράσπιστου ερωτευμένου.
ΝΑΙ
ο ερωτευμένος είναι ανυπεράσπιστος και αυτό είναι το οξύτερο κριτήριο, οποιοδήποτε άλλο μπορεί να είναι λάθος
όταν ερωτεύεσαι είσαι ανυπεράσπιστος, είναι η μόνη στιγμή που αφήνεις πίσω τις απαίσιες σιδερένιες πανοπλίες που κουβαλάμε σ όλη μας τη ζωή
Καλώς σε βρήκα markos the gnostic...
Και οταν κάποιος βγάλει την πανοπλία του, λόγω έρωτος, αγαπής, αισθηματικού "παροξυσμού και νοιώσει ανυπεράσπιστος, άρα τρωτός, το αίσθημα της "αυτοσυντήρησης" δεν θα το κάνει να αμυνθεί?
Εκεί είναι που τις περισσότερες φορές χάνεται το παιχνίδι...
Καλό σου βράδυ
Post a Comment