21122024
Πριν από 8 ώρες
Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009
Έχουν ξεκινήσει και γεμίζουν όλο και περισσότερο ήλιο και φως οι μέρες αυτές...
Όταν έφευγα από το γραφείο πριν λίγες βδομάδες, τα φώτα στις κολώνες της ΔΕΗ ήταν ανοικτά, τα αυτοκίνητα τα διέκρινες από μακρυά από τους προβολείς τους και εγώ τα γυαλιά του ηλίου τα ξέχναγα μόνιμα πάνω στο γραφείο μου, γιατί πολύ απλά δεν τα είχα ανάγκη.
Πλέον τα χρειάζομαι αυτά... όπως και τις μέρες αυτές, που τόσο ηδονικά μεγαλώνουν πάνω από το κεφάλι μου.
Σήμερα, αν και είχα ακούσει χθες βράδυ ότι θα είχε βροχές, κρύο και άσχημο καιρό, το Μεγάλο Λιμάνι μου ήταν μια απόλαυση.
Ένας μεθυστικά μπλε ουρανός, που πότε ανατολικά και πότε βόρεια, κρυβόταν πίσω από πυκνά σύννεφα και μετά θαρρείς, με ένα γύρισμα του κεφαλιού μου, αυτά εξαφανίζονταν και μου έσκαγε τα παγωμένα του χαμόγελα πάνω στα μάγουλα, τα χείλη, κάνοντας με να τα γλείφω για να τα ζεστάνω, για να μου τα παγώσει πάλι από την αρχή...
........................................................................................................
"Έχουν ξεκινήσει και αποκτούν περισσότερες ώρες φως, οι μέρες μου αυτές"
Διαστέλλονται αργά μπροστά στα μάτια μου, τεντώνονται νωχελικά κάθε 24ωρο, που το φως τους επιμηκύνεται...
Απεγνωσμένα έψαχνα έναν λόγο, μία αφορμή, για να ξεκινήσουν οι "μέρες" να αποκτούν λιγότερο σκοτάδι, να μεγαλώνουν και να ξεχειλίζουν έξω από το "κάδρο"...
Εαρινές Ισημερίες είχα κυκλώσει στο ημερολόγιο και σταυρούς έβαζα στις άλλες.
Γι' αυτό κάθισα και τακτοποίησα το "χώρο" μου για τις "μέρες" που έρχονται...
Τον τακτοποίησα για να υπάρξει ελεύθερος τόπος για την "Ισημερία", και εκεί, σε κάποιες γωνίες τους, που με δυσκολία κάποιος διακρίνει κάτι, έκρυψα τα σελιλόιντ της ζωής μου.
Κάθε ένα απο αυτά, είναι "γεγονότα". Γεγονότα δικά μου με όλους αυτούς, που το παρελθόν μου χτίστηκε πάνω τους
Πρόσωπα που συνάντησα, πρόσωπα και στιγμές που πρωταγωνίστησαν , έστω και στιγμιαία στη ζωή μου.
Τα είδα ένα προς ένα...
Το νηπιαγωγείο με την ροζ ποδιά, την πρώτη μου φίλη εκεί, το πρώτο μου φιλί, τον πρώτο μου χωρισμό με πρόσωπα να με παρηγορούν, αλλά που εγώ δεν θυμάμαι καν τα ονόματά τους πλέον, καλοκαιρινά βράδια με παρέα και φωτιά στην παραλία...
Χιλιάδες πρόσωπα είδα και θυμήθηκα, που είμαι βέβαιη, ότι δε με θυμούνται πια.
Και όλα αυτά τα σελιλόιντ τα τακτοποίησα...
Από το πρώτο μέχρι και το πιο πρόσφατο που έχω...
Και στο ταξίδι το υπόλοιπο που έχω να κάνω, θέλω να θυμάμαι όλους αυτούς και αυτά που βρίσκονται τακτοποιημένα εκεί, χωρίς να αισθάνομαι καμία λύπη, καμία κακία ή στεναχώρια.
Τα πρόσωπα που μοιραστήκαμε φωτεινές στιγμές μαζί, τα πρόσωπα που αγάπησα, τα πρόσωπα που πρόδωσα, που με αγάπησαν και με πρόδωσαν το ίδιο.
------------------------------------------------------------------------
"Έχουν ξεκινήσει και αποκτούν περισσότερες ώρες φως, οι μέρες μου αυτές"
"Η μελαγχολία μου είναι... ευτυχισμένη..."
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
21 Comments:
Το έκανα κι εγώ αυτές τις μέρες, τακτοποίησα.Περιμένοντας την Ανοιξη..Το κάνω κάθε χρόνο, αλαφραίνω το φορτίο να' βρει χώρο το καινούργιο για να' ρθεί
Ω, πόση ομορφιά!...
Σου αφιερώνω το "In my life" των Beatles. Μια πολύ τρυφερή ματιά στο παρελθόν...
...There are places I remember....
Φιλιά
Μια χαρά,το μεγάλο μήνυμα είναι εδώ.
Τακτοποιήστε τις εκκρεμότητες!
Η νέα άνοιξη δεν θέλει να μαζεύει ψίχουλα από
τραπέζια προηγούμενων δεξιώσεων.
θέλει να ποτίσει βαθιά τις ψυχές με άπλετο νέο φως.
Κάντε της χώρο.
Kαλό απόγευμα
@Carpe Diem...
Aν δεν "καθαρίσει" το σήμερα... το αύριο δεν μπορεί να γίνει διαφορετικό.
Δύσκολη δουλειά, αλλά μόνο ο εσύ,εγώ, μπορούμε να το κάνουμε και μόνο με αυτόν τον τρόπο.
Καλημέρα και σήμερα είναι ηλιόλουστη :))
@Theorema καλώς σε βρίσκω:)
Άμορφη ακόμα αυτή η ομορφιά, αλλά έχει προοπτική:)
Καλή σου μέρα!
@Καλή μου Maria Jose!
"Though i know i'll never lose affection
For people and things that went before
I know i'll often stop and think about them
In my life i love you more"
Aπο τα αγαπημένα μου Beatles κομμάτια..
Να σαι καλά που μου το θύμησες!
Καλή σου μέρα :)
@Καλέ μου Κωνσταντίνε...
Τα ψίχουλα τα μάζεψα και τα κρατάω για μένα...
Για να με βοηθούν να "βρίσκω" το δρόμο απο δω και πέρα... και να μη "χάνομαι"...
Καλή σου μέρα και να σαι καλά :)
Μα μπορείς κάτι να κάνεις! Η φαντασία σου είναι απεριόριστη!
Ωραιο ΠΟΣΤ ΟΜΟΡΦΟ ε ναι φως σου παντω με ενα παλιοτερο ποστ http://alwaysthesea.blogspot.com/2008/11/blog-post.html
Το παρον είναι παντα άλλη υποθεση από το παρελθον.Και οι ηλικιες και τα προσωπα και οι ρυτιδες που μαρτυρουν τις διαδρομες μας και όλα......Αλλα για αυτό εχει χαζι η ζωη γιατι μας δειχνει και αλλα καινουργια.......Εκει που νομιζαμε ότι τα χουμε δει όλα
Για σκεψου…ξαφνου ενα φως μεσα από το σκοταδι σαν εκεινο του κηπου
Για δες καλα τι παιχνιδια σκαρωνει..Μην πολεμας τα παιχνιδια
Γιατι η τρυφερη παιδικη σου φυση που τα γουσταρει………… σε προδιδει
Ομορφα σε προδιδει
Ο ανώτερος άνθρωπος, περισσότερο από κάθε τι , αφιερώνεται στη Σοφία και την Αγάπη . Το πρώτο είναι θνητό αγαθό ενώ το δεύτερο είναι αθάνατο……Επίκουρος
Μα κι αν καποτε ηξερες να αγαπας όπως λες …
τωρα τι θες;να το ξεχασεις;
Καλώς σε βρήκα Σύσσι... το καλητεχνικό μου :)
Eπειδή (ευτυχώς,) έχουμε όλοι λίγο-πολύ, φαντασία απεριόριστη και τα μπορούμε εν γένει όλα...
Υπάρχουν στιγμές που η καλύτερη απάντηση στη ζωή είναι η "απάθεια" και η μη-συμμετοχή...
Αυτή την περίοδο απλά, είμαι παρατηρητης και όχι "δράστης"... και είναι χρόνια που είχα να νοιώσω απλές "στιγμές" τόσο όμορφα και μεστά.
Την καληνύχτα μου :)
@5 pink flowers καλώς σε βρίσκω και απο τα δικά μου λημέρια:)...
Ευτυχώς η αγάπη δεν ξεχνιέται...
Μόνο με αυτήν επιβιώνεις ανθρώπινα.
Ευελπιστώ ότι ούτε και εκείνη θα με ξεχάσει... ίσως κάποτε, κάποια στιγμή, να σκάσει μύτη δείλα στη ζωή μου πάλι...
Καλό σου ξημέρωμα :)
"Έχουν ξεκινήσει και αποκτούν περισσότερες ώρες φως, οι μέρες μου αυτές"
Σταγόνες άνοιξης
μες στον παγωμένο Φλεβάρη
με τη μνήμη να ταξιδεύει
βαθιά στη ψυχή
σε πίκρες και χαρές
αγάπες και προδοσίες
σε πρόσωπα που χάθηκαν
στον χρόνο
αφίνοντας θαμπά
αποτυπώματα.
Σταγόνες άνοιξης
και πάνω στο χιόνι
μια παπαρούνα
χαμογελά στο αύριο.
Καλό βράδυ
Ότι και να σου πω τώρα θα είναι λίγο...
Αν αυτό το μικρό αριστούργημα που μόλις διάβασα, είναι δικό σου...
Τα σέβη μου and33...
Nα σαι καλά...
Διαβάζοντας τα λόγια σου έγραψα τη σκέψη μου.
"Το μικρό αριστούργημα" είναι υπερβολή. Σ΄ευχαριστώ και για τα λόγια σου και για τη σκέψη σου.
"Η μελαγχολία μου είναι... ευτυχισμένη..."
Τα μεσημέρια δεν γελάνε πιά στα μάτια σου
κι η θάλασσα απέναντι θολή
μ' ένα βουβό θλιμμένο κύμα
ακουμπά αργά τ' απόγεύματα
βαφτίζοντας τα θλιβερά
Κάθε χρόνο, μόλις περάσει η 22 Δεκεμβρίου πανηγυρίζω το τέλος του χειμώνα. Κάθε χρόνο, ο καλός μου και η κόρη μου (και η μεγάλη πλειοψηφία των φίλων μου) με αντιμετωπίζουν με αυτή τη συγκαταβατικότητα που απευθύνεται στους λίγο παράξενους, λίγο μακροταξιδεμένους...
Θα τους δείξω την ανάρτηση και θα τους απειλήσω ότι θα αρχίσω να κάνω κι εγώ τις ταξινομήσεις και τις ετοιμασίες μου αντί απλά να θεωρητικόλογώ ;-)
Σκέφτηκα να σου ευχηθώ μεγάλες Καλοκαιρινές μέρες και όσο γίνεται μικρότερες νύχτες. Μα όχι!
Είναι σοφή η Ισημερία σου. Όπως σοφή και η ισορροπία των αντιθέτων.
Σου εύχομαι λοιπόν αρμονία.
@and33...
Σε ευχαριστώ πολύ...
@Αγαπητή μου Μeniek...
Δεν ξέρω για σένα... αλλά αυτήν την μεταίχμιο-εποχή πάντα την ένοιωθα, όπως την αίσθηση που αποκομίζεις όταν βγαίνεις μετά απο ένα πολύ ζεστό μπάνιο και φοράς καθαρά, μοσχομύριστα ρούχα...
Και όχι δεν είμαστε παράξενοι...
Ξέρουμε να "αφουγκραζόμαστε"...
Καλό σου βράδυ :)
@Αγαπητή μου Πανδώρα καλώς σε βρίσκω!
Δε θα μπορούσε να μου δωθεί καλύτερη ευχή απο τη δική σου τη δεδομένη περίοδο της ζωής μου...
Ίσα Καράβια-Ίσα Νερά και ο μαίστρος βοηθός μας...
Καλό σου βράδυ :)
Post a Comment