21122024
Πριν από 7 ώρες
Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010
- Frank's Wild Years-
Αναρτήθηκε από "Ground Control to Major Tom" στις Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 27, 2010'
'
'
'
'
'
''
'
'
'
'
'
'
'
'
'
1.
Η Στέλλα ήταν ένα σκιάχτρο γυναίκας. Αδύνατη με σκληρή και στεγνή πέτσα και χείλη ίσια γραμμή σφιγμένα μονίμως, που ζούσε στην επαρχία ολομόναχη.
Η Στέλλα όμως είχε ένα μυστικό που αμφιβάλλω αν θα μπορούσε να το μαντέψει ποτέ κανείς.
Καλλιεργούσε τουλίπες. Στρέμματα ολόκληρα από δαύτες.
Οι τουλίπες της ήταν όλες λαμπερές κίτρινες και λυγερόκορμες που στην ακμή της ανθοφορίας τους τα κεφάλια τους, με όποιο αεράκι κι αν φυσούσε, γύριζαν σαν κοκότες στο καλεσμά του.
Έτσι οι τουλίπες αυτές είχαν κάνει γνωστή τη Στέλλα σε όλην την περιοχή, αν και ζούσε μόνη της εδώ και πολλά χρόνια, χωρίς να επιδιώκει γνωριμία καμία με τους γείτονες.
Δεν υπήρχε μέρα που να μην περάσει κάποιος γείτονας ή επισκέπτης από μακρυά για να χαζέψει αυτήν την κίτρινη λίμνη από τουλίπες έως εκεί που έφτανε το μάτι σου, ώσπου και έφτασε η στιγμή που την επισκέφθηκε ένας φωτογράφος. Φρανκ τον έλεγαν.
- "Λοιπόν εδώ είναι", και του έδειξε με τον τεντωμένο αυστηρό της δείκτη τα λουλούδια.
"Φωτογράφισε τα τώρα"
Εκείνος γέλασε δυνατά με τη στάση που είχε πάρει μπροστά του και της απάντησε ότι δεν ήθελε να πάρει φωτογραφία μόνο τα λουλούδια αλλά και εκείνη μαζί τους.
(Εξάλλου ο συντάκτης τι θέμα να ανέβαζε στο περιοδικό αν υπήρχε μόνο αυτό το εξωπραγματικό ποτάμι από τουλίπες χωρίς εκείνον που τις δημιούργησε?)
Την έβαλε λοιπόν να ξαπλώσει μπρούμυτα με την κοιλιά της να ακουμπάει το μουσκεμένο γρασίδι από τη βροχή που μόλις είχε ρίξει και το πρόσωπό της ισεπίπεδο με τα ολάνθιστα λουλούδια.
- " Είναι εξαίσια" αναφώνησε, ενώ τραβούσε δεκάδες κλικ το περίγραμμα του προσώπου της σε πρώτο πλάνο και το θολό χρωματιστό κίτρινο ντεκόρ στο βάθος.
" Πως τα έφτιαξες όλα αυτά"?
- "Σπόρους μόνο, τίποτα άλλο" αποκρίθηκε και η κοιλιά της να έχει γίνει υγρή από την υγρασία της γης, της άρεσε όμως έτσι.
Σταμάτησε ο Φρανκ μόνο όταν ο ήλιος βυθίστηκε στον ορίζοντα.
Μπήκαν κι οι δύο μέσα στο σπίτι της κι ο φωτογράφος της ξεκούμπωσε την μακρυά μάλλινη φούστα.
Άγγιξε το βλοσυρό της στόμα με τις άκρες των δακτύλων και τη δροσερή νοτισμένη της κοιλιά.
Τα κόκκινα μαλλιά της λυμένα ήταν κι εκείνα σιωπηλά όταν εκείνος ξεφώνισε πάνω της.
Η νύχτα τους πρόλαβε με τον Φρανκ να κοιμάται με το ένα του χέρι ανάμεσα στα πόδια της Στέλλα.
Εκείνη ξύπνια να παρακολουθεί τα φώτα από τα διερχόμενα αυτοκίνητα να ταξιδεύουν στους τοίχους του δωματίου της,
Έπρεπε να βάλει και κόκκινες τουλίπες τώρα. Κόκκινες σαν αίμα θα ταίριαζαν καλύτερα...
2.
Όταν επέστρεψε σπίτι ο ήλιος φώτιζε το δωμάτιο ακόμα.
Θα υπήρχε απόλυτη ησυχία αν δεν έπαιζε ακόμα το "Frank's Wild Years" στο καθιστικό. Η Στέλλα είχε αγοράσει το CD και του ζήταγε συνέχεια να το χορέψουν μαζί.
Ανέβηκε στην κρεβατοκάμαρά τους και βούλιαξε μπρούμυτα στο κρεββάτι....
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
- "Πες μου τα σχέδιά σου Φρανκ?" τον ρώτησε
- " τα σχέδιά μου...?"
- "Αυτά ναι΄, που έχεις στο κεφάλι σου" του αποκρίθηκε δαγκώνοντάς τον στον ώμο
- "Δεν ξέρω ακόμα. Το μόνο που θέλω είναι να πάμε κάπου αλλού μακρυά από εδώ"
- "Τώρα που βρέχει είναι μια χαρά για να την κάνουμε από δω, αλλά τα σχέδια αυτά πρέπει να παραμείνουν στεγνά για πάντα ξέρεις..."
- Αύριο" της ψιθύρισε στο αυτί
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ξύπνησε σαν να μην υπήρχε αέρας στο δωμάτιο με το "Frank's theme" να παίζει από κάτω...
Ένοιωθε σαν οι χιλιάδες κίτρινες τουλίπες που είδε στο όνειρό του να είχαν ρουφήξει όλο τον αέρα...
ΥΓ. Αποτέτοιε, to (live in a ) dream είναι κάποιες φορές όμορφο ;-)
'
'
'
''
''
'
''
''
''
'
'
''
'
''
''
''
'
'
''
'
''
'
''
'
'
'
'
'
'
'
'
'
'
'
(Μουσική από την ταινία "Paris-Texas"
με το "Μy Heart is an apple" από τους
Arcade Fire)
'
'
''
''
'
''
''
'
''
'
'
'
'
'
'
'
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
10 Comments:
-υπεροχο ρε συ!!!!
How very impressive writing this is. May life and time treat her kind. Still a bit lost of words here ... great details, love the rain and its smell.
Please have a good new week.
daily athens
(εντάξει την πάτησα..)
έβαλα και εγώ το σι ντι να παίζει τώρα. με συγκινήσατε τα καταφέρατε..
ναι είναι πολύ όμορφο γιατί είσαι innocent when you dream!
πάρα πολύ ωραίο!!
(κάντε και εσείς ένα τηλεφωνάκι, ένα μέηλ, στείλτε ένα ταχυδρομικό περιστέρι στην ανάγκη βρε αδερφέ, να μην αλλάξω θέμα..)
:-)
Τι έγραψες βρε χαμένο; (συγνώμη κι όλα δε συνηθίζω να μιλάω/γράφω έτσι:)Γιατί δεν γράφεις πιο συχνά;
Θέλω κι άλλο, αν σε εμπνέει ο αποτέτοιος να το ξανακάνει παρακαλώ:)
Καλησπέρα σε όλους!
Φιλάκια Λινάκι μου:)
Για τον Φράνκ δεν ενδιαφέρομαι, τη Στέλλα θα ήθελα να την γνώριζα.
(Με ή χωρίς τουλίπες)
Καλή σας νύχτα.
(Καλά το πάτε, συνεχίστε, περιμένω εναγωνίως επόμενο part)
Αυτό το παιγνίδι μεταξύ φαντασίας
και πραγματικότητας μου άρεσε :)
Αλλά μυστικό και μάλιστα κίτρινο και τόσο μεγάλο όσο ολόκληρα στρέμματα ...δεν θα μπορούσα να φανταστώ ;)
Δεν είναι τυχαίο πως είμαι λάτρης του Philip Dick όπως και των William Gibson και Douglas Adams που έχεις από κάτω!
@Τάλισκερ,
Ελπίζω η έμπνευση να παραμείνει τώρα που μου έκανε την τιμή μετά από τόσους μήνες;)
Καλό βράδυ:)
@Ρόμπερτ,
Σε ευχαριστώ πολύ για το περασμά σου εδώ, (όχι δε σου απαντώ στα Αγγλικά. Practice makes perfect)
Ίσως η Στέλλα θα πρεπε, εκείνη να συμπεριφερθεί στη ζωή καλύτερα.
Kαλό βράδυ :)
@Aποτέτοιε,
Την επόμενη φορά να στε πιο προσεχτικός ;)
(όλα καλά...?)
@Μαργκό,
Χαχα!
Χαμένο με αποκαλεί χαιδευτικά ο αδερφός μου και πολύ μου άρεσε που το άκουσα από σένα :)))
Η συγκεκριμένη μουσική που είχε αναρτήσει άνευ κειμένου με ενέπνευσε.
Εγώ απλά πρόσθεσα τα λόγια.
Καλό ξημέρωμα :)
@Μάστερπσμ,
Τι να σας απαντήσω περί Στέλλας.
Απ'όσο γνωρίζω δεν απομακρύνεται από τις τουλίπες της.
Θα πρέπει να την πλησιάσεται εσείς πρώτος.
(μονόπρακτο είναι)
Καλό ξημέρωμα :)
@Μαρκόνι
Και εσείς του ιδίου κλαμπ είστε απ' ότι καταλαβαίνω
Pas mal φίλτατε;)
(Πως μου ξέφυγε ο P. Dick εμένα?)
Καλό βράδυ :)
πολύ όμορφα γράφετε
φτιάχνετε εικόνες
«…σχέδια που πρέπει να παραμείνουν στεγνά..."
//τουλίπες που ρουφάμε τον αέρα…»
(οπαδός του σουρεαλισμού στη τέχνη)
hi major!
μ'αρέσει αυτή η ανεπιτήδευτη αύρα της γραφής σου
ευχαριστήθηκα το κείμενο!
σε φιλώ
σε πεθύμησα
screaming flowers die every hour...
Post a Comment