"Quo Vadis?" κι ας μην ήξερα ειλικρινά τι να απαντήσω..."
Μεγάλο Θέμα, όχι η έλλειψη προσανατολισμού, αλλά η επιτακτική ανάγκη προς μιά κατεύθυνση
ακόμα κι αν στο τέλος της υπάρχει Αδιέξοδο...
Μας έλεγαν μικρά ότι η σημερινή σου ατυχία είναι ίσως η αυριανή σου τύχη,
χωρίς να καταλαβαίνουμε ότι αυτό που πραγματικά εννοούσαν ήταν,
είτε θα γίνεις κάτι σπουδαίο ή θα βασανιστείς στη ζωή σου πολύ...
Όταν αυτά αφορούν την Ελλάδα τότε αποκτούν πρακτική εφαρμογή...
είναι κάτι κι αυτό...
Ακούγονται οι "Fine Young Cannibals"
με το " Suspicious Minds"
4 Comments:
στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.
και ένα χαμόγελο. (ακόμα).
πολύ καλό σου βράδυ! φιλιά!
Εγώ εντρύφησα στα βάθη του νοήματος: 'Μη σκας, μην αγωνιάς, μην πιέζεις το αύριο. Το αύριο θα θρέψει τον εαυτό του.' Παραδόξως (ή μη) χαλάρωσα και ξέγνοιαστα, και το κάθε αύριο φέρνει μία θετική, μικρή ή μεγάλη είδηση και πράξη.
Καλό βράδυ.
Επειδή είμαι από αυτούς που σκάνε, παίρνω λίγο από το χαμόγελο του Βασίλη και το μη πιέζεις το αύριο του Κωνσταντίνου και πάω παρακάτω:)
Να έχεις μια υπέροχη μέρα Λίνα μου:)
Δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο να υπάρχει μια τάξη μέσα στην αταξία στην οποία το σύμπαν έχει μια φυσική ροπή! Ταλαιπωρία πλέον στο μυαλό και στην ψυχή η καθημερινότητα μας!
Καλημέρα Λίνα μου:-)
Post a Comment