Take your protein pills and put your helmet on...

Κι αν ήταν όλα όπως τα βιβλία, καταφύγια θα γινόντουσαν και οι συγγραφείς τους μύθοι.
Μια σιωπή βαμβάκι να σου χαϊδεύει το πρόσωπο και αυτή η απόσταση τόσο οικεία, λες και τρυπώνουν μέσα σου εικόνες που τις φαντάστηκες και σαν εικόνισμα ερήμην σου γίνονται.

Δύσκολο να πεις για ανθρώπους που αγάπησες και που τώρα ανήκουν στην εποχή που οι μνήμες ανέπνεαν. Οι καλοί κλέφτες κυκλοφορούν παντού και τελικά όταν χάνεις κάτι, κερδίζεις κάτι άλλο πιο πολύτιμο.

Δεν είναι το λυπημένο χαμόγελο που περισσεύει στα χείλη, αλλά το αόριστο χαμόγελο εκείνου, που δεν κατάλαβε καλά και εύχεται ήλιο στο περίγραμμα του κορμιού του ξανά.

Όλοι αγαπούν τα τραύματά τους και αυτός ο Ιούλης με τα αέρινα υφάσματα του, σε κάνει να μη θέλεις να τα τσαλακώσεις, αλλά όταν δε σε βλέπουν, να σκύψεις και να φιλήσεις αυτές τις ρόδινες ουλές που έχουν απομείνει.

Αδέξια πάντα στην ευτυχία, γιατί η αλήθεια ήταν για μένα μια περίεργη έννοια.

Υπόσχομαι να χαμογελάω στους επισκέπτες και ελπίζω τα ζεστά βράδυα του καλοκαιριού να έρχονται και να με βρίσκουν ιστορίες χωρίς λέξεις, σαν αυτές... " που ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα...".