Take your protein pills and put your helmet on...

22 Comments:

Margo said...

Νομίζω ότι το μεγαλύτερο μάγο τον έχουμε κρυμμένο στο κεφάλι μας, όμως δεν τον αφήνουμε συχνά να κάνει το θαύμα του. Η προσευχή για την ομοιότητα των πραγμάτων είναι ένας τρόπος.. και οι λέξεις και αυτές βοηθούν.. να πιστέψεις..
Ας ξημερώσει μια όμορφη μέρα!
Σε φιλώ

26 Ιουνίου 2009 στις 2:23 π.μ.

Ανδρέας Καρακόκκινος said...

"Προσέξετε πολύ την αποσπασματικότητα της καθημερινής μου ζωής
και τη φαινομενική της ασυνέπεια.
Που αποβλέπει
και με τι σκοπούς απώτερους πάει ν' αναπτυχθει
και να αποκτήσει νόημα βαθύτερο.
Ζητά να αποθαρρύνει τις έρευνες των επιστημόνων
προς όφελος πιστεύω της αυθεντικότητας του ανθρωπίνου οράματος"
Οδυσσέας Ελύτης από τη "Μαρία Νεφέλη"

" Ο μάγος που ζεί μέσα στη ψυχή σου είναι γενναιόδωρος και έκανε το θαύμα του.
Μεγάλωσε το κόκκινο για να κυλούν μέσα στις φλέβες η άγια άνοιξη κι η άγια Πίστη χωρίς εκπτώσεις"
Ανδρέας Κ. από "Το χαμόγελο της Μαρίας είναι κόκκινο"

26 Ιουνίου 2009 στις 2:54 π.μ.

Λi said...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

26 Ιουνίου 2009 στις 11:05 π.μ.

Λi said...

Κάθε που μπαίνω στο χώρο σου και
...διαβάζω τις σκέψεις σου....
...ακούω τις μουσικές σου...
...προσπαθω να πιάσω τον τρόπο που σκέφτεσαι...
...να δω τις ίδιες εικόνες με 'σένα, κάθε που ανοιγοκλείνεις τα βλέφαρά σου όταν γράφεις...
..νιώθω πως ένα μικρό ταξίδι ξεκινά...!
Αλήθεια σου λέω...
Έχεις "μαγικές" ικανότητες αγαπημένη μου!
Το λατρεύω το μπλογκ ετούτο!
Τα διαβάζω όλα ξανά και ξανά....
Πάρε γλυκά πρωινά φιλιά, με γεύση ελληνικού μέτριου και κουλουρακίων (!) κανένα-πορτοκάλι! :)
Μια ~λαμπερή~ μέρα να έχεις!!!
Τάιγκερ!

26 Ιουνίου 2009 στις 11:09 π.μ.

ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΑΡΩΓΗ said...

Καλημέρα Λίνα.
Νομίζω στον κόσμο τον σκληρό που ζούμε, πρέπει να γίνουμε μάγοι του εαυτού μας. Να αποκτήσουμε την ικανότητα να "βλέπουμε" όμορφο πάνω σε άσχημο, πιο όμορφο πάνω σε κάτι όμορφο, όμορφους ήχους πάνω, αντί θορύβων...
Αν πάλι αν αυτό δεν γίνεται τότε απλά να μην ακούμε και να μην βλέπουμε τις ασχήμιες, χωρίς όμως να μένουμε αμέτοχοι στην προσπάθεια να βελτιωθούν αν όχι να εξαλειφτούν.

26 Ιουνίου 2009 στις 11:42 π.μ.

b|a|s|n\i/a said...

τα θαύματα μοιάζουν αν είνα δίπλα μας. μέσα μας. γύρω μας. τόσο κοντά μας. αρκεί να τα κοιτάξουμε. και να πιστέψουμε στην αλήθεια. των εικόνων. των ήχων. των λέξεων. των συναισθημάτων.

26 Ιουνίου 2009 στις 1:56 μ.μ.

Κωνσταντίνος Κόλιος said...

Κι αυτές οι χαμένες μελωδίες γρατζουνούν αλύπητα τα επιτήδεια αυτιά. Μα να...τώρα ξεπροβάλει το ουράνιο τόξο κι ένα τεράστιο κόσκινο κοσκινίζει τις διαθέσεις. Κι όλες οι βαριές μαζί με τα σκύβαλα πίσω μένουν. Κάλιο φούσκα στούς αιθέρες χωρίς προορισμό να πετώ παρά μολύβι σε θάλασσες στείρες να ψαρεύω. Μ΄ένα αερόστατο τον γύρω του κόσμου επιχειρώ, κι όποιος κυνηγός μου το τουφεκίσει θα τον καταραστώ:)

Καλό κουράγιο:)

26 Ιουνίου 2009 στις 3:36 μ.μ.

theorema said...

Κι εκείνο το μάγο που κρύβετε μέσα στο κεφαλάκι σας, να τον προσέχετε πολύ. Είναι σοφός, καταλαβαίνει όσα οι πολλοί δεν διαννοούνται καν, και νιώθει την ουσία των πραγμάτων πολύ πριν αυτή εκδηλωθεί καν ως νόημα στα μάτια των άλλων.
Μην σταματήσετε να μας ταΐζετε με την ομορφιά των σκέψεών σας. Είστε σπάνιο πουλί, παραδεισένιο.

26 Ιουνίου 2009 στις 3:41 μ.μ.

karkinos7 said...

Ο μάγος είναι ο ευατός μας που θα ομορφήνει την καθημερινότητα μας.Υπέροχη γραφή Συγχαρητήρια!!!!!!!!

26 Ιουνίου 2009 στις 6:47 μ.μ.

Masterpcm said...

Όταν έχει ζήσει κανείς τη μαγεία των πόλων και επέζησε της επαφής τους, μπορεί να μαγέψει αλλά μάλλον δύσκολα να μαγευτεί...
Εάν δε το πράξει το σίγουρο είναι πως ξέρει τι κάνει...

Καλό σας βράδυ επιζήσασα

26 Ιουνίου 2009 στις 11:51 μ.μ.

επί λέξει said...

...κι ένας αέρας έκανε το θαύμα του κι άλλαξε ρώτα το χαμόγελο και ταξίδεψε πολλά θαύματα μαζί, πολλές ιστοριούλες και επιμύθια αντάμα, πολλά ετερόχρονα και επώδυνα-έχουν κι αυτά τη μαγική τους δύναμη- και βρέθηκε απτόητο κι ενήλικο να απαιτεί απ' την αρχή "το" θαύμα. Πώς α(ε)παιτεί έτσι; Ποιος εντολοδόχος το έκανε δικαιούχο του επόμενου; Μα η κατά μεγάλα διαστήματα νηνεμία...

Φιλιά θαυμαστά(ικά)!

Λίνα μου, το μελάνι σου έχει λόγο που χύνεται.

27 Ιουνίου 2009 στις 12:29 μ.μ.

Spy'ce Daughter said...

Μην τον κατηγορείτε τον νεαρό με τη σαμπάνια, κυρία. Όλοι αυτό δεν κάνουμε τελικά;

(ρωτάω για να ξέρω, επειδή είμαι μικρή, ώστε αν δεν μ' αρέσει να ξαναμπώ μέσα...)

29 Ιουνίου 2009 στις 2:22 μ.μ.

markos-the-gnostic said...

ώστε προσεύχεσαι να συνεχίσεις ν' αγαπάς την ομοιότητα των πραγμάτων...
πολύ ωραία αυτή η φράση και ιδιαίτερα αινιγματική
αγαπόύμε τους ανθρώπους λόγω ομοιότητας στοιχείων μας άραγε ή λόγω ανομοιότητας; νομίζω ότι έχουμε ανάγκη και των μεν και των δε με διαφορετικό τρόπο

29 Ιουνίου 2009 στις 5:26 μ.μ.

"Ground Control to Major Tom" said...

@Margo μου...

H Προσευχή είναι "μια πορεία με πολλούς δρόμους που οδηγεί από το πουθενά στο δώρο εξ ουρανού"...
Και ναι, έχω κουραστεί πολύ τον τελευταίο μήνα για να δώ ότι υπάρχει κάτι άλλο πέρα απο αυτό.

Σε φιλώ:*









@Ανδρέα μου...

"Απόγευμα
Κι η αυτοκρατορική του απομόνωση
Κι η στοργή των ανέμων του
Και η ριψοκινδυνη αίγλη του
Τίποτε να μην έρχεται
Τίποτε και μη φεύγει
Όλα τα μέτωπα γυμνά
Και για συναίσθημα ένα κρύσταλλο."

Οδυσσέας Ελύτης

Νομίζω ότι βρήκα Ελύτη να αντιπαρατίθεται στον Ελύτη... :)

Τι ομορφοι στίχοι είναι αυτοί!
Εύχομαι να χαμογελάει πάντα η Μαρία σε όσα χρώματα αντικρύσει γύρω της.
Σε ευχαριστώ :*








@Τiger ...

Eσείς όλοι έχετε μαγικές ικανότητες.
Δεν μπορείς να ξέρεις τι χαμόγελα μου ζωγραφίζετε στο πρόσωπο κάθε φορά που σας διαβάζω:)))

Σε φιλώ καλή μου







@Νίκο,

Αν ο μάγος Μέρλιν επιχειρούσε να κάνει μάγια για να φτιάξει τα κακώς κείμενα, θα εξαφανιζονταν απο προσώπου γης ;)

Καλό σου βράδυ :)







@Βασίλη,

Κάτι απο τους "Απροσάρμοστους" του Ρίτσου;

"...Το κάθε τι, και πιο πολύ τ' όνειρο, να μας τυραγνά
τα βλέμματα των διαβατών στα μάτια μας λεκέδες.
Περήφανοι να δείχνουμε κι όμως τα χέρια μας τ' αγνά
να κράτησαν και να κρατούν ακόμα μενεξέδες.


Να λαχταρούμε σαν παιδάκια ευαίσθητα κι ασθενικά
-δικαίωση και παρηγοριά της ζωής μας την αγάπη
κι αν κάποτε τη βρήκαμε να μας προσμένει μυστικά
όμως το χέρι ν' απλωθεί ζητώντας την εντράπη..."

Φτάνει να προλάβουμε να τα αναγνωρίσουμε Βασίλη και αυτό θέλει "μαγκιά".

Φιλί :*






@Κωνσταντίνε...

Ακόμα και με αυτούς τους στίχους, έστω και αθελά σου, μου θυμίζεις ότι η ζωή είνα ΩΡΑΙΑ:)
Και σε ευχαριστώ ακόμα μία φορά για αυτό :*






@Theorema,

Eυχηθείτε μου, να μπορέσω να γίνω αυτό το μαγικό πουλί, γιατί τον τελευταίο μήνα νοιώθω σαν να παίζω στο "Blade Runner" και να ξυπνάω όταν πλέον έχω κοιμηθεί ;)
Η πολύ δουλειά θα φάει στον αφέντη λένε και δε με βλέπω καλά εμένα αν συνεχίσω έτσι.

Να περνάτε όμορφα στο Νησί :)))








@gaykarkinos7 ,

Αθηνά συν χείρα κίνει λοιπόν, και δεν νομίζω να έχετε άδικο ;)


Καλό σου βράδυ











@Μαστερπσμ,

Σας παραθέτω ένα απόσπασμα από ένα αγαπημένο βιβλίο "Το εργοστάσιο των Μολυβιών" του Σώτη Τριανταφύλλου;

"Η ζωή μας είναι σαν μια σκυταλοδρομία ονείρων: άλλος φτιάχνει το όνειρο, κι άλλος το πραγματοποιεί, ο ένας το δίνει στον άλλον και μέσα στην κούρσα μερικοί το ρίχνουν κάτω κι οι επόμενοι το τσαλαπατάνε."


Ας πούμε ότι η υπήρξα τυχερή (και όχι επιζησασα)στη ζωή μου και απο τα λεγομενα σας, όμοίως και εσείς :)








@Αποστολέ μου :)
Πολλές ερωτήσεις, το μόνο που ξέρω είναι, εκ στίχων Κώστα Λειβαδά,και στην πρώτη εκτέλεση η Τσαλιγοπούλου, το ομώνυμο κομμάτι
"Δε θα φύγω από 'δω, αν δεν τα χάσω πρώτα όλα"

8α σου αρέσει ;)

Φιλί :*










@Spy'ce Daughter :)))

Mπεμπούλα μου καλώς ήρθες στο "διαστημοπλοιό" μου :)

Το μόνο που χρειάζεται να ξέρεις είναι, ότι και εσύ μόλις δοκίμασες το πρώτο σου γάλα ;)

Κανένα άλλο δε θα συγκρίνεται με αυτό εδώ;)

(πες του μπαμπά σου να σου διαβάσει την Ιστορία με τον Πέτερ Παν και τα Χαμένα Παιδιά.
θα σου αρέσει;)

Σε φιλώ μικρούλα μου και σε λίγα χρόνια θα τα λέτε και με τη δική μου μικρούλα απο το δικό της μπλοκ.
(α ρε Σπάι που μου ξεσήκωσες τη Μαρία και θέλει και εκείνη μπλοκ και audiopost :/)








@Markos,

H φύση νομίζω ότι ξεκίνησε με ένα και μόνο "μοντέλο", όλα τα υπόλοιπα είναι η εξελικτική της πορεία.

Καλό σου βράδυ :)

1 Ιουλίου 2009 στις 12:05 π.μ.

Poet said...

Φοβάμαι ότι το θαύμα δεν έχει καμία σχέση με λογικές διαδικασίες και εγκεφαλικές αναλύσεις. Μόνο με μια καθαρή ματιά και με τη γενναιοδωρία της ψυχής. Με τη λαχτάρα να δώσεις, όχι να πάρεις. Τότε αναδύεται ξαφνικά από την καθημερινή ζωή και μας θαμπώνει.

1 Ιουλίου 2009 στις 12:09 π.μ.

Masterpcm said...

Θα ήθελα να μου επιτραπεί ο όρος επιζήσασα... η τυχερή αναφέρεται σε συμπτώσεις, η επιζήσασα αναφέρεται σαν αποτέλεσμα... άλλωστε είναι πολύς ο κόσμος τριγύρω που δεν ζεί, αλλά δεν το ξέρει...

Δεν επέζησαν όλοι...

:)

2 Ιουλίου 2009 στις 5:35 μ.μ.

"Ground Control to Major Tom" said...

Αγαπητέ Poem καλώς σας βρίσκω:)
Ξέρετε, το "θάμα" με έβρισκε και με θάμπωνε τις στιγμές εκείνες που η πίστη μου ήταν,ο ένας και μοναδικός δρόμος που υπήρχε.
Ίχνος εγωισμού, αλλά μια στάλα ουρανού στην κόχη της ψυχής σου...
Και τότε δίνεις και χωράς τα πάντα.
Σας καληνυχτώ:)






@Μάστερπσμ...

Και ξέρετε πόση τύχη χρειάζεται για να "επιζήσει" κάποιος?
Ακόμα και για να την επινοήσει...

Καλώς σας βράδυ φίλτατε και να ξέρετε ότι είστε ένας "τυχερός" επιζών... :)

2 Ιουλίου 2009 στις 11:38 μ.μ.

maximus said...

Που γράφω για το επόμενο; Καταπληκτικό!!!

9 Ιουλίου 2009 στις 12:20 π.μ.

"Ground Control to Major Tom" said...

Μάξιμε ...
Thanx! ;)

9 Ιουλίου 2009 στις 12:42 π.μ.

Ανώνυμος said...

Ξέρεις ότι ότι δημιουργείς, ότι γεννάς, ότι γράφεις, αποκτάει μια παραπάνω γλύκα όταν μνημονεύεται, όταν αναπαράγεται, όταν αποκτάει αυτή τη γλυκιά "ηχώ"... Δε θα στη στερήσω, την κέρδισες επάξια:

"Πρίν κοιμηθώ, παίζουν τα μάτια μου με όλες τις επιφάνειες που τύχει να συναντήσουν και προσπαθούν να βρούν, κρυμμένες επιγραφές στις κακοτεχνίες του βαμμένου τοίχου και εκείνους τους μουσικούς με τα μακρυά μαλλιά που αν τα κοιτάξεις καλύτερα, αποκτούν μυρωδιά και κλείνεις τα βλέφαρα μετά."

Αυτή η φράση αναπνέει, κινείται, πραγματικά ΖΕΙ!

9 Ιουλίου 2009 στις 2:50 π.μ.

"Ground Control to Major Tom" said...

@urbanpoetic...
Sssss...
Μην πείτε σε κανέναν ότι είναι ζωντανή...
Θα μου φύγει τότε;)

Καλώς ήρθατε :)

10 Ιουλίου 2009 στις 11:25 μ.μ.

Λi said...

Μα… που μπορώ να εκδηλώσω τον υπερ-ενθουσιασμό μου για τα 2 επόμενα ποστ σου?!?!?
Με μάγεψες πάλι Υπέροχε εγκέφαλε!!!
Είσαι καταπληκτική…
Σε έχω βάλει πολύ ψηλά…
Και παλεύω να σε φτάσω…
Σε θαυμάζω τόσο πολύ…
Ζηλεύω (πάντα όμορφα) την κόρη σου στιγμές-στιγμές….
Πόσο τυχερή είναι να’ξερε…

Πάρε το πιο γλυκό φιλί μου!
Φανατική οπαδός σου…
Τάιγκερ!

17 Ιουλίου 2009 στις 9:43 μ.μ.

Post a Comment