Take your protein pills and put your helmet on...

Αυτού του Γεναριού οι Αλκυονίδες μέρες έχουν κάτι το ξεχωριστό...
Απ' όσο θυμάμαι τα προηγούμενα χρόνια, περί τις δύο βδομάδες μετά την Πρωτοχρονιά, ο καιρός γινόταν θάμα Ανοιξιάτικο.

Φέτος, οι μέρες αυτές ξεκινούν κάπως έτσι:

Νωρίς το πρωί συννεφιά, κρύο, ίσως και ψιλόβροχο, μια ψυχρανσία να σου τρυπώνει μέχρι και τη ραχοκοκαλιά, όταν πηγαίνεις τη μικρή στο σχολείο της.

Μετά κατά τη διαδρομή για το γραφείο, γλυκαίνει.

Ξετρυπώνουν κοροϊδευτικά σιγά-σιγά οι αχτίνες απο τα σύννεφα, σου γλύφουν το πρόσωπο απο το τζάμι του λεωφορείου όπως κάθεσαι.
Εσύ κατεβάζεις τα γυαλιά του ηλίου απο το κεφάλι σου, που τα έχεις καρφιτσωμένα (μην καταλάβει και ο κόσμος ότι το μαλλί σου είναι απο προχθές άλουστο και βαρέθηκες την προηγούμενη να το λούσεις).

Ζεσταίνεται το αριστερό σου μάγουλο απο τη θέρμη τους και αρχίζεις και θυμάσαι καλοκαίρια περασμένα, μες τη θάλασσα χωμένη και τα δάκτυλα των ποδιών σου να παίζουν με τα πετραδάκια στο βυθό της...

Μειδιάζεις ελαφρώς, για να μη νομίζουν οι άλλοι συν-λεωφορειούντες, ότι μόλις έχεις "πετάξει απο τη φωλιά του κούκου".

Κατεβαίνεις απο το "οχηματαγωγό" με βαριά καρδιά γιατί η καλοκαιρία σου έχει κλέψει τα μυαλά και δεν έχεις όρεξη να χωθείς μες τη "δουλεία".

Λίγο πρίν μπείς στην είσοδο του γραφείου, ρίχνεις και μια κλεφτή ματιά ψηλά και ελπίζεις και αύριο να είναι το ίδιο.

Και...

Εδώ είναι που έχω παρατηρήσει τη διαφορά απο τις προηγούμενες Αλκυονίδες μέρες...

Μέχρι να πείς "5 η ώρα σχολάω..", βγαίνεις έξω και είναι και πάλι Χειμώνας.
(μεταξύ μας, τον λατρεύω).

Σύννεφα λες και ζωγραφισμένα απο κάρβουνο.
Κρύο που κάνει τα πόδια σου ξύλινα να τα νοιώθεις όπως περπατάς στον βρεγμένο δρόμο.
Έτσι ζεστή όπως είσαι από το γραφείο, χέρια και δάκτυλα να κοκκινίζουν ξυλιασμένα.
Πέφτει και αυτό το Κινέζικο Μαρτύριο που λέγεται βροχή και ανοίγεις πανικόβλητη την ομπρέλα σου.
(μεταξύ μας, μου αρέσει να με "βρέχει" αυτό το Κινέζικο Μαρτύριο).

Και να ξανά ο Χειμώνας, μεσούσης μιας Αλκυονίς ημέρας ...


Οπότε έχουμε, νωρίς πρωί Χειμώνα, αργότερα Άνοιξη και το απόγευμα Χειμώνα πάλι...

Μάλιστα...

Κάτι μου θυμίζει αυτό και ίσως πάλι να κάνω λάθος, ότι μου θυμίζει εμένα...