Take your protein pills and put your helmet on...

Καλοκαίρι "αντιασφυξιογόνα μάσκα" ήταν αυτό και πολύ χαίρομαι που  το τοποθετώ σε παρελθοντικό χρόνο.

Ίσως και να φταίει κι ο Αγγέλακας με το "σιγά μην κλάψω"¨που άκουσα πριν λίγο να παίζει  από διπλανό μπαλκόνι .

Είχε πλάκα ο τύπος πάντως όποιος κι αν ήταν αυτός. Με το που με άκουσε να το σιγομουρμουρίζω δυνάμωσε κι άλλο την ένταση.

Δεν ξέρω με σιγουριά τι ωφελεί που κάθομαι και γράφω αυτές τις αράδες τώρα.

Μέχρι και πρότινος (καλύτερα να αναφέρω μέχρι και πριν ξεκινήσει η "Πτώση της Νεότερης Ελλάδας") έγραφα ακόμα και πάνω στα κίτρινα  ποστ-ιτ  του γραφείου μου.

Μια τσάντα εσωτερικά γεμάτη κολλημένα ποστ-ιτ.

Κάποια με μολύβι γραμμένες οι σκέψεις πάνω που μετά από καμιά βδομάδα ξεχασμένα στα ενδότερα, το μολύβι ξεθώριαζε και γίνονταν αόρατο και απλά τα πέταγα.

Κάποια άλλα ήσαν πιο τυχερά που ακόμα κι αν ξεχνιόντουσαν βδομάδες,όταν τα ανακάλυπτα  οι σκέψεις μου απλά είχαν μεταναστεύσει σε άλλες πολιτείες και το μελάνι αρχηγός να παραμένει πιστό και καθαρογραμμένο στα φυλλαράκια πάνω.

Εκείνα  τα άφηνα να αναπαυθούν εν ειρήνη στον επίγειο παράδεισο μιας φορδαρισμένης τσάντας.




Από τότε όμως έως κι αυτήν τη στιγμή ο χείμαρρος που τρέχει ανάμεσα σε αυτές τις δύο εποχές έχει κάνει το χάσμα αγεφύρωτο



Όσο κι αν προσπαθώ να διασκεδάσω τις εντυπώσεις λέγοντας ότι όσο λιγότερες επιλογές έχεις, τόσο πιο επιλεκτικός γίνεσαι το μόνο που αντικρύ ζω μπροστά μου για τα επόμενα τουλάχιστον 10 χρόνια είναι όχι ζωή αλλά επιβίωση και μια χώρα ρημαγμένη να αποτελεί το μέλλον των παιδιών μας,

Είμαι πολύ θυμωμένη με όλα αυτά που συμβαίνουν και ειλικρινά έχω ξεκινήσει να σκέφτομαι ότι μια άλλη χώρα, που μπορεί να  υπάρχουν και να ζουν αγαπημένα πρόσωπα και συγγενείς εκεί, να αποτελεί μια δεύτερη αρχή σε ένα γόνιμο και ασφαλή περιβάλλον.


Ίδωμεν...



Καλό βράδυ