Δευτέρα 10 Μαΐου 2010

Μετά απο μια βαριά και ασήκωτη εβδομάδα το Σαββάτο βράδυ οι φίλοι μου το έριξαν στη μουσική σαν ένα αντίβαρο έστω και μιας νύχτας μόνο.










Είναι αλήθεια ότι δεν είχα απολύτως καμία διάθεση για χαρές και πανηγύρια, αλλά όταν ξεκίνησαν να παίζουν Κραουνάκη και Διονύση και μετά Γερμανό και Κηλαιδόνη και στο τέλος ότι ζήταγε η παρέα, αισθάνθηκα να γεμίζω απο Ελλάδα, εκείνην που ποτέ δεν με έχει πληγώσει.








 Σας τους παραθέτω έτσι όπως έπαιζαν προχθές με τα τι-σερτς τα μαύρα....