Μετά απο μια βαριά και ασήκωτη εβδομάδα το Σαββάτο βράδυ οι φίλοι μου το έριξαν στη μουσική σαν ένα αντίβαρο έστω και μιας νύχτας μόνο.
Είναι αλήθεια ότι δεν είχα απολύτως καμία διάθεση για χαρές και πανηγύρια, αλλά όταν ξεκίνησαν να παίζουν Κραουνάκη και Διονύση και μετά Γερμανό και Κηλαιδόνη και στο τέλος ότι ζήταγε η παρέα, αισθάνθηκα να γεμίζω απο Ελλάδα, εκείνην που ποτέ δεν με έχει πληγώσει.
Σας τους παραθέτω έτσι όπως έπαιζαν προχθές με τα τι-σερτς τα μαύρα....