Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

"Σκέψεις Καπνού"

















-Μajor Tom: " Δεν πρόκειται να ξανακάνω τσιγάρο"

- Τσιγάρα: "Οοοο... και όμως θα κάνεις πάλι!"

- Μajor Tom: ..." όχι"...

- Τσιγ.: "είμαστε πανέμορφες γόπες και δε μπορείς αλλιώς!"

- Μajor Tom: "Δεν είστε! Είστε διαβολικοί μπάσταρδοι που ήρθατε να καταστρέψετε το λαιμό μου, τα πνευμόνια μου και να εξανεμίσετε τη νοημοσύνη μου!"

- Τσιγ.: ... " και τι θα κάνεις χωρίς εμάς εκείνες τις μικρές ήσυχες ώρες της νύχτας που όλος ο κόσμος έρχεται και κάθεται στην άκρη του μυαλού σου? Ε? ξεροκέφαλη χαζή ε?"...

- Μajor Tom: " Θα κάθομαι, θα σκέφτομαι και θα μασώ τα χείλη μου με αναστεναγμό. Αυτά θα κάνω και όχι εσάς¨..."

Εκεινή τη στιγμή η major Tom γίνεται ανήσυχη και προσπαθεί να βολέψει στην καρέκλα τα οπισθιά της

- Μajor Tom: "Είμαι δυνατότερη από εσάς, καταραμένα κομμάτια από φύλλα και χημικά σκευάσματα του εξ'αποδού@@@".

- Τσιγ.: "Αλλά μη ξεχνάς ότι εσύ,μας αγαπάς παθολογικά εμάς... Όταν μας φτιάχνεις μέσα στα μικρα ζεστά σου χέρια μας αγαπάς (κάνω στριφτά τώρα τελευταία), λατρεύεις το γλυκό μας άρωμα και την ικανοποίηση που σου δίνουμε όταν βγαίνουμε απο τα δάκτυλά σου ίσια και ευθυτενεί σαν στρατιωτάκια έτοιμα να τα κάψεις στα καψόνι α... Έτσι δεν είναι...?"

- Μajor Tom: "Είπα όχι! @@@ Όλα αυτά είναι αρλούμπες και ευσεβείς πόθοι!@ Δεν είμαι τόσο ηλίθια εξαρτημένη, από το απλά να σας έχω ανάμεσα στα δάκτυλά μου και να σας στρίβω@"

- Τσιγ.: "Απλά μας αγαπάς! Παραδέξουτο τώρα και μη γίνεσαι γραφική με τις ανεδαφικές σου αρνήσεις για δείς κατάματα την παραδομένενη σου πραγματικότητα. Σε κάνουμε να φαίνεσαι μποέμικη και καλλιτεχνική φυσιογνωμία... σε κάνουμε να φαντάζεσαι τον εαυτό σου σαν έναν επαγγελματία στοχαστή και εκκολαπτόμενο συγγραφέα που φτιάχνει τα όνειρά του σε λέξεις... εμείς τις προσκαλούμε αυτές τις λέξεις να έρθουν σε σένα... εμείς είμαστε οι μεταφορείς της μούσας σου... Παραδέξου το για μια πρώτη φορά... Δε μπορείς χωρίς εμάς..."

- Μajor Tom: "ΌΧΙ! Κάνετε λάθος@ Το μυαλό είναι δικό μου και μπορώ να γράφω χωρίς εσάς ανάμεσα στη γλώσσα μου και αν θέλετε να ξέρετε η δική μου μούσα ιππεύει πάνω σε μία μηχανή, φορώντας κλασσικά Rayban και είναι πάντα ακριβής στην ώρα της όποτε την καλέσω@@@".

- Τσιγ.: " κααάνεις λααάθοοος! η μούσα σου πλέον, είναι μια γκριζομάλλα, απροσδιορίστου ηλικίας που σέρνει τα βήματά της σε ένα σκονισμένο μαγαζί έχοντας στα χείλη μισόσβηστη μια ΓοοόΠΑαα να κρέμεται! Αυτή είναι η μούσα σου, ξεροκέφαλη γυναίκα!"

- Μajor Tom: "... ίσως... αλλά μόνο μερικές φορές... Εντάξει τώρα...?"

- Τσιγ.: "όπως τότε που έγραφες όλα τα καλά σου πράγματα?"

- Μajor Tom: "'Όοοοοχιιιιιι@!"

- Τσιγ.: " Μουχαχαχαχαχαχαχαχαχαχά!"



Εκείνη τη στιγμή η Μέιτζορ Τομ τεντώθηκε να πιάσει τον υγρό και μαλακό, όλντ χόλμπορν καπνό της και με μία ακόμα μεγαλύτερη έκταση των χεριών της, τα μπλε, ανάλαφρα φυλλάρακια για τα τσιγάρα της...


Και τότε, μια γκριζομάλλα απροσδιορίστου ηλικίας γυναίκα, σούρνωντας τα πόδια της με κόπο μέσα σε ένα σκονισμένο μαγαζί, πλησίασε τη βιβλιοθήκη και ανοίγοντας το πρώτο βιβλίο που είδε ξεκίνησε το διάβασμα...

Έξω από το παράθυρο που βρίσκονταν η Μέιτζορ Τομ, μια νέα κοπέλα με τα πιο μποέμικα ρούχα που είχε δει ποτέ εκείνη η πόλη, φορώντας στα μάτια της τα αγαπημένα της επίχρυσα Rayban και καβάλα στην αγαπημένη της μηχανή, πέρασε με θόρυβο έξω από το σπίτι της Μέιτζορ...
Ριπές δευτερολέπτων αργότερα και με έναν εκκωφαντικό θόρυβο, διαλύθηκε στο δρόμο εκείνη με τη μηχανή της μαζί όταν βρέθηκε μετωπικά με το λεωφορείο της γραμμής...


Η Μέιτζορ Τομ δεν άκουσε τίποτα από το ατύχημα και συνέχισε να καπνίζει αμέριμνα κάνοντας δακτυλίδια με τον καπνό της...


Η γκριζομάλλα γυναίκα κουράστηκε να διαβάζει όρθια και κάθισε σε μίαν άκρη της πολυθρόνας για να ισιώσει τη μέση της... απροσδιόριστα τα χρόνια βλέπετε...
















16 Comments:

Νικόλας K. said...

Καλημέρα Λίνα μου,
σε ξενύχτησε μου φαίνεται η μούσα...
Μωρέ νομίζω ότι δεν έχουμε ανάγκη τον καπνό... αυτή η κίνηση της τοποθέτησης στα μισάνυχτα χείλη έχει αποτυπωθεί στο μυαλό μας σαν κίνηση ανάγκης. Εγώ από την άλλη ομολογώ ότι μου αρέσει πολύ και ο ολντχολμπρον. Λάθος αλλά... Πολύ η τύπισσα η Magor αλλά και εκείνη η ηλικιωμένη κυρία κολλημένη στον τοίχο σαν αράχνη! Σαν σούπερ γιαγιά μου φαίνεται…

Ground Control to Major Tom
Ground Control to Major Tom
Take your protein pills and put your helmet on

Ground Control to Major Tom
Commencing countdown, engines on
Check ignition and may God’s love be with you

Spoken:
Ten, Nine, Eight, Seven, Six, Five, Four, Three, Two, One, Lift-off

This is Ground Control to Major Tom
You’ve really made the grade
And the papers want to know whose shirts you wear
Now it’s time to leave the capsule if you dare

“This is Major Tom to Ground Control
I’m stepping through the door
And I’m floating in a most peculiar way
And the stars look very different today

For here
Am I sitting in a tin can
Far above the world
Planet Earth is blue
And there’s nothing I can do

Though I’m past one hundred thousand miles
I’m feeling very still
And I think my spaceship knows which way to go
Tell my wife I love her very much (she knows!)
Ground Control to Major Tom
Your circuit’s dead, there’s something wrong
Can you hear me, Major Tom?
Can you hear me, Major Tom?
Can you hear me, Major Tom?
Can you hear....

“ am I floating round my tin can
Far above the Moon
Planet Earth is blue
And there’s nothing I can do.?
Καλή Κυριακή να έχεις : -))) Φιλιά!

Ανδρέας Καρακόκκινος said...

Ακροβατώ
σε τεντωμένο σχοινί
στην άκρη του γκρεμού
μ’ ένα τσιγάρο στο χέρι,
χωρίς ντροπή.
Η άκρη του χάνεται
σ’ ένα μακρύ κατάλογο
αυτών που μας σκοτώνουν
στα φανερά με το χαμόγελο
και στα κρυφά με μίσος.
Ακροβατώ
μέσα σε δακτυλίδια καπνού,
μέσα σε συμβιβασμούς.
μέσα σε ατέλειωτες σιωπές,
μέσα στο χρόνο που φεύγει βιαστικός,
μέσα σε μια μεγάλη απορία.
Ποιο θα βαρύνει πιο πολύ
να μου ανατρέψει την ισορροπία?
Κι ο καπνός πάντα
τόσο ελαφρύς.

Καλή σου μέρα, Λίνα μου.

Margo said...

Όταν οι ρυθμοί της ζωής σου γίνουν ανθρώπινες τότε η μούσα σου θα έρχεται πάνω σε μία μηχανή φορώντας Rayban θα είναι εκεί όποτε τη αναζητάς και τα αναιδέστατα τσιγαράκια θα χάσουν τη δουλειά τους. Αν τώρα, λέω αν, είχες την πολυτέλεια να ζεις από το γράψιμο (για την Ελλάδα το να ζεις με τη τέχνη είναι όνειρο θερινής νυχτός) τότε η μούσα σου θα ήταν πάντα κοντά σου.

Φιλιά πολλά:)

koulpa said...

μμμμ.. μας επισκέφτηκε το πνεύμα των χρηστουγένων; μας πρόβαλε τα πάθημας και τα αποτελέσματά τους στο μέλον.. αλλά και μια απαθής ζωή τι αξία έχει;.. :):)
την καλησπέρα μου :):)

Κωνσταντίνος Κόλιος said...

Το γράψιμό σου εξαιρετικό μα εγώ θα σχολιάσω το θέμα για πίσω απ΄τη γλαφυρότητα του ζητήματος κρύβεται όντος θέμα και μάλιστα ουσιαστικό και σημαντικό.
Είμαι και εγώ σε προσπάθεια να το κόψω και είπα στον εαυτό μου το τσιγάρο θα το κόψω. Ξέρουμε όμως πως είναι δύσκολο να κοπεί μιά και έξω.
Συνεπώς έχω μπει σε μια γραμμή επιμονής και κάθε μέρα το κόβω από λίγο. Καμιά φορά ξεφεύγω και τότε "τιμωρό" τον εαυτό μου αφήνοντάς τον μιά μέρα άκαπνο.
Η μέθοδός μου αποσκοπεί στο να το βγάλω απ' το μυαλό μου, αφήνω επίτηδες το πακέτο σπίτι και βγαίνω με παρέες δίχως να καπνίσω.

έχω αποφασίσει να το κόψω με μέθοδο και επιμονή, να το αφήσω πίσω σαν μια περίοδο ζωής -όπως τόσες άλλες - και να συνεχίσω δίχως αυτό. Αν τα καταφέρω θα στο πω.

Καλό βράδυ.

maximus said...

Αφού η "Μέιτζορ Τομ δεν άκουσε τίποτα από το ατύχημα" νομίζω ότι όλα είναι όπως πριν, κι ας την καλέσει αφού την αισθάνεται ζωντανή, αυτό δεν έχει σημασία..;

Κατάλαβα καλά ή ..λοξοδρόμησα;

ο αποτέτοιος said...

η μέιτζορ τομ έκανε λάθος. δεν ήταν η νέα κοπέλα με τα ρέιμπαν γιαλιά που διαλύθηκε από τη σύγκρουση. απλώς το λεωφορείο της γραμμής έπεσε πάνω σε κουρδιστό ρομπότ από αυτά που χρησιμοποιούν οι επιστήμονες για τα πειράματά τους. η νέα κοπέλα με επιδέξιο ελιγμό απέφυγε τη σύγκρουση και τράβηξε για μέρη μαγικά και όμορφα. μερικές φορές μάλιστα, περνάει έξω από το παράθυρο της μέιτζορ τομ προσπαθώντας να μην κάνει φασαρία..

(σας πάει πάντως το λεοπά πουκαμισάκι.. χι χι!)

:)

Ra Ma said...

Οι σκέψεις σου σαν τολίπες γαλάζιου καπνού κινούνται στο χώρο και σβήνουν σταδιακά περνώντας στην ανυπαρξία.

Όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά λένε! :)

επί λέξει said...

Εγώ, πάντως, Λινάκι, δε θα το κόψω, ό,τι και να γίνει. Θα καπνίζω "σεμνά και ταπεινά". Άλλωστε, το μόνο για το οποίο θα έπρεπε να χαιρόμαστε είναι η επιλογή του θανάτου μας. Σιγά τώρα που όλα τα άλλα-σκευάσματα και φάρμακα και τρόφιμα και περιβάλλον και συμπεριφορές και ...-είναι λιγότερο ανθυγιεινά. Δε βλέπω να κόπτονται, όμως, τόσο γι' αυτά...

Φιλιά, babe!

Ανώνυμος said...

Interesting article as for me. It would be great to read something more about that topic. Thank you for posting that material.
Sexy Lady
English escort

theorema said...

Αγαπημένη μου, το να κόψεις το κάπνισμα είναι το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο! Ξέρεις πόσες φορές το έχω κάνει?
(κλεμμένο αλλά σοφό!)
:-)

Λi said...

Τιγροφιλί καπνιστό...

Φτου! ...(κομμάτακι καπνού...)

Είμαι τιγροαπίστευτα κουρασμένη αυτές τις μέρες....
Και έεεχω ακόοομη.... Πφφφφφ...

Θέλω τα τιγροπαιδικά μου χριστούγεννα πίιισωωωω...! 15 μερούλες off από τα πάντα...
Τα 'χω παίξει μ' αυτά τα ωράρια...

Γρίιινιααα..... Σταματάω!

Φιλί δυνατό από πτώμα τιγρένιο...

"Ground Control to Major Tom" said...

@
Νικόλα,Ανδρέα,Μαργκό,Κούλπα,
Κων/ντίνε,Μάξιμους,Αποτέτοιε,
Μαρκόνι,Απόστολε,Θεώρημα,Ταίγκερ,

Σας ευχαριστώ όλους σας που διαβάζετε ακόμα τα σχεδόν-χωρίς-έμπνευση κειμενά μου και ελπίζω σε λίγες μέρες να κοπάσει το εργασιακό τσουνάμι.

ΕΧΩ ΑΔΕΙΑ!


Σας φιλώ!

koulpa said...

aaaa δεν έχεις δικιο.. το συγκεκριμένο μου άρεσε πολύ.. χαχαχα και μη μου πεις "μμμ ωραία γούστα έχεις.." :):)
με το καλό η άδια λοιπόν και καλες γιορτές.. :):)

Spy said...

Σας μιλάνε κι εσάς τα τσιγάρα σας;


(ουφ! για μια στιγμή νόμιζα πως ήμουν μόνος!)

Tali said...

στο υπεροχο κειμενο επανω δεν εχει σχολια ? αργει να φορτωσει τ9ο ντελλ κια δεν τα βγαζει??
οκ θα περιμενω διαβαζοντας

αλλα εν τω εταξυ ευχομαι απο καρδιας
οι γιορτες να σας βρουν σαν ενα χαδι στην ψυχη...

συνηθιζεται στις γιορτες να ειναι πολυ κουρασμενη η καρδια μας και να το καταλαβαινουμε τοτε

-το ποσο !!

Τοτε ειναι που χρειαζομαστε μοναχα ενα χαδι!
σας φιλω καλη μου

και σας ευχομαι τα καλυτερα !