Take your protein pills and put your helmet on...: Νοεμβρίου 2009

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009

"20 σε μια 10ετία"

15 σχόλια Αναρτήθηκε από "Ground Control to Major Tom" στις Δευτέρα, Νοεμβρίου 23, 2009

Ευχαριστώντας το μπλοκ "Seagazing" και ευκαιρίας δοθείσης, η μέιτζορ Τομ θυμήθηκε όλες εκείνες τις ταινίες της δεκαετίας που παρέρχεται και τις παραθέτει για να συμπεριληφθούν σε μία λίστα, όχι σαν τις πιο σημαντικές, αλλά έχοντας υπ' όψιν τα λόγια του Waldorf στο "Τhe Muppet Movie" του μακαρίτη Jim Henson που έλεγε με παιδική αφέλεια:

"Ι' ve seen detergents leave a better film than this"

Οπότε συνοψίζοντας και έχοντας αφήσεις έξω κάποιες ταινίες στιγματισμένες με το δικό μου προσωπικό και ενίοτε καυστικό χιούμορ (αν τις παρέθετα και τις αντίκριζα καταγεγραμμένες θα κλονίζονταν η κρίση μου), έχουμε:

1. Το "2046" του κινέζου Κar Wai Wong, 2004

2. Το "Μulholland Dr." του David Lynch, 2001

3. "Dogville", του Lars von Trien, 2003

4. To θρίλλερ "30 Days of Night" του David Slade, 2007
(έχουμε μια αδυναμία σε καλά δείγματα αυτού του είδους ταινιών)

5. "Volver" του Pedro Almodovar, 2006

6. Eπειδή δε μπορώ να ξεχωρίσω...
"Βig Fish" -2003- & " Corpse Bride" -2005- του Τim Burton.

7. To "Requiem for a Dream", του Darren Aronofsky, 2001

8. "Match Point" του Woody Allen, 2005.

9.To "Death Proof" του Quentin Tarantino, 2007

10. "Million Dollar Baby" του Clint Eastwood, 2005

11. Το "Finding Forrester" του Gus Van Sant, 2001

12. "Broken Flowers" του Jim Jarmusch, 2005

13. To "Into the Wild" του Sean Penn, 2007

14. "Breakfast on Pluto" Neil Jordan, 2006

15. O "Hero" του Ζhang Yimou, 2003

16. "Lost in Translation" της Sofia Coppola, 2003

17. Η πιο πρόσφατη ταινεία που είδα,
Η "Das Wiesse Band" του Michael Haneke, 2009

18. To "Dolls" του Τakeshi Kitano, 2002

19. To "Mies vailla menneisyytta" του Aki Kaourismaki, 2002

20. Kaι τελευταίο το " Α very long engagement"
του Jan Pierre Jeunet , 2005

"The End"

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

17 σχόλια Αναρτήθηκε από "Ground Control to Major Tom" στις Πέμπτη, Νοεμβρίου 12, 2009

Τον Michael Haneke τον πρωτογνώρισα ως σκηνοθέτη στην ταινία τoυ "La Pianiste" το 2001, με πρωταγωνίστρια την ηθοποιό Ιsabelle Huppert, στον ρόλο μιας σκοτεινής δασκάλας πιάνου.

Αν και είχα διαβάσει το βιβλίο της Elfriede Jellinek "La Pianiste" πριν γίνει ταινία στα αγγλικά και μου φάνηκε μαγευτικά διεστραμμένο μα συνάμα υπέροχα ανθρώπινο, ο Ηaneke ήταν αυτός που του έδωσε πνοή αποφεύγοντας τις γκροτέσκο κακοτοπιές ενός Αλμοντοβαρικού σουρεαλισμού

Τον Haneke τον θυμήθηκα πάλι μαθαίνοντας και πηγαίνοντας να δώ τη νέα του ασπρόμαυρη ταινία, το "Dasweisse Band ", έχοντας υπό μάλλης το ηχηρό και βαρύγδουπο "Golden Palm" στο Φεστιβάλ των Καννών, 2009.

Βλέποντας κάποιες σκηνές ανακαλύπτω το πόσο δύσκολο πρέπει να είναι για κάποιον δημιουργό να καταφέρνει να κάνει ενδιαφέρον το ξετύλιγμα μιας ιστορίας μέσα στα χρονικά και τοπικά πλαίσια μιας απομονωμένης περιοχής της Β. Γερμανίας πριν τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Αυτό που κατάφερα να διαπιστώσω είναι ότι ο Ηaneke μέσα από μια ελεγειακά αργή ατμόσφαιρα, δίχως ίχνος συναισθημάτων (aka Αγγελόπουλος), καταφέρνει να δημιουργήσει σφήνες από απρόσμενα ξεσπάσματα βίας κάνοντάς σε να αναθεωρείς τις απόψεις σου για τέτοιου είδους ταινίες και σε μετατρέπει σε έναν νέο Πουαρό που προσπαθεί να ανακαλύψει τον "Θύτη" αλλά και το... "Θύμα"...