Take your protein pills and put your helmet on...

 .......................

'11

/ δεν υπάρχει μεγαλύτερο βάρος από μία μεγάλη πιθανότητα

/ There are too many entrances to defend aka έχουμε γίνει το σπίτι των ανέμων

/ επιτέλους έμαθα τι είπε o Βοb στην Charlotte στο "lost in translation" ('Αγγελε να σε πιστέψω?)

/Το Whom it May Concern:Stockholm Syndrome και εγκλωβισμένος στην Ελλάδα(?) 

/Ω ναι το έπαθα και αυτό... μου αρέσει αθεράπευτα πολύ ο Ryan Gosling... (ποτέ δεν περίμενα τέτοιο πράγμα από μένα)

/12 μήνες το '11, δώδεκα κόμποι ναυτικοί με φουσκοθαλασσιά,δραμαμίνες δεν συνταγολογεί ό θεράπων ιατρός

/λοιμοί(όχι ακόμα),σεισμοί(όχι ακόμα),καταποντισμοί (όχι ακόμα), φόροι,περικοπές,αυξήσεις τιμών,μειώσεις μισθών,ανεργία,απέλπιδα κατάθλιψη,οργή, on sales,Harold & Maude(the many deaths of Harold Chasen)

/Κατερίνα Γώγου έφυγες σε λάθος timing. Ο σκληρός ρεαλισμός είναι τώρα

/γιατί αυτόν τον χειμώνα τα λουστρίνια παπούτσια μου φαίνονται τόσο παράταιρα(?)

/η καλύτερη -παλιά- ταινία που είδα φέτος για πρώτη φορά είναι του Jacques Tati το Mon oncle και το απερίγραπτο συγκρότημα διαμερισμάτων που κατοικεί ο Μonsieur Hulot όπου και για να φτάσει στο διαμέρισμά του με τη μπλε πόρτα ο σουρεαλισμός απογειώνεται:)

/Έντεκα λοιπόν...  θα θελα να πω ότι όσα έχω γράψει σε αυτήν την ανάρτηση  μου φαίνονται μαλ***ες μπροστά στα γεγονότα του χρόνου που τελειώνει, αλλά δεν βρίσκω άλλα λόγια απ αυτά δίχως να γίνονται πλαστικά.Αυτή η καινούργια new order era μου ξεκλήρισε το αλφάβητο...

...........................

'12

Αν και το 2012 προμηνύεται 

δυσκολότερο

να ευχηθώ 

δύναμη και υγεία

για όλους μας.

 Θέλω να πιστεύω 

ότι οι ευχές πιάνουν

ακόμα

-------------------

"Φως πως φως προς φως

καθώς φως εσπερινό

φως επαληθώς

άλγος όλως φως εντός

προσκυνώ διηνεκώς"

23-12-97

Εσπέρα στο Κελλί

"ΜΕ ΙΜΑΤΙΟΝ ΜΕΛΑΝ"

καθώς άνεμος απλώς φυσά

Ιερομόναχος Συμεών

Εκδόσεις Άγρα

σε κάθε μία λέξη από το ποιήμα αυτό

"βρίσκεται" και ένας από εσάς.

Καλά Χριστούγεννα σε όλους σας :)

 

 .

.

.

.

.

.

.

χάθηκα μέσα στα μαλλιά σου το πρωί. 

ήταν καστανά,στιλπνά και ίσια. ούτε μια τρίχα δεν τολμούσε να διασταυρωθεί με κάποια άλλη. εγώ όμως μπλέχθηκα με εκείνα.όπως καθόσουν φαντάστηκα τις σκέψεις σου που έτρεχαν κάτω από αυτά και ήθελα να σου πω.

ξέρεις ότι είσαι πολύ νέος για να είσαι μόνος και λυπημένος με τα μακρυά μαλλιά σου να παίζουν μουσική στα μάτια μου?

θέλω να πιστεύω ότι αν το ήξερες θα άλλαζε διάθεση η μέρα σου όπως και η δική μου, εκείνη τη στιγμή που αναγνώριζα ότι μπορώ ακόμα να διακρίνω τόσο μοναδικές λεπτομέρειες.

... λυπημένε άνδρα στο λεωφορείο, όταν άνοιξε η πόρτα για να κατεβείς, εγώ μπορούσα να ακούω τις πασχαλιές να με χαιρετούνε.

-αντί-ιστορία(ς)-

.

.

.

.

.

.

.

.

.

..

.