Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

ΟΧΙ

 
 
 
 
 
 
Το ότι βρέθηκε αυτό το ανθρωπάριο να μειώσει και να εξευτελίσει τόσο πολύ έναν ολόκληρο λαό μέσα από μεθοδευμένες σκακιστικές κινήσεις με έχει εξαγριώσει όσο οτιδήποτε άλλο στη ζωή μου. Αλλά αυτήν την στιγμή να τον βλέπω στην οθόνη της τηλεόρασης να φτύνει την καταστροφή της χώρας μου στα πρόσωπα όλων νομίζοντας ότι έχει να κάνει με ιθαγενείς και υποτιμώντας την νοημοσύνη μας, στα μάτια μου φαντάζει χειρότερος από τον χειρότερο εχθρό μου. Παλιομαλά** παπαν***το μόνο που δε θα σε αφήσω να μου κάνεις είναι να σκύψω το κεφάλι@@@
 
 
Αυτό είναι το δικό μου -ΟΧΙ- για όλους αυτούς που χάθηκαν για την Πατρίδα μου
 
 
 
 

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

{.....}

 .



"Ακούω μηνύματα. Φωνές απ’ την Ελλάδα. Ελληνικά καλέσματα. 

“Έλα! Ο επαναπατρισμός σου είναι ελεύθερος”. 

Μα εγώ ρωτώ: Ο επαναπατρισμός μου ναι είναι ελεύθερος. Εγώ όμως θα είμαι ελεύθερος μετά τον επαναπατρισμό μου; 

Ένας αγαπητός μου φίλος μου τηλεφώνησε. “Έχεις το κλειδί της πατρίδας στο χέρι σου! Άνοιξε και μπες”. 

Μα εγώ θέλω ν’ ανοίξω την πόρτα της πατρίδας μου μ’ ελληνικό χέρι, ενώ η επίσημη δήλωση είναι κάπως θολή.  

Τέλος πάντων, τι μου προσφέρουν, ιθαγένεια ή επαναπατρισμό; 

“Επαναπατρισμόν” μου απαντούν “χωρίς Ιθαγένεια”. 

Και τότε αποφασίζω να πεθάνω στα ξένα.

Γιατί νάρθω στην Ελλάδα?

Για ν’ ανεβοκατεβαίνω τις σκάλες των υπηρεσιών ζητιανεύοντας πατρίδα.

Η πικρή μου εμπειρία με προφύλαξε από τέτοιες ταπεινώσεις.

Είμαι πολύ άρρωστος, πολύ κουρασμένος και προ πάντων πάρα πολύ κακοπαθημένος για να παίξω εθελοντικά την κωμωδία του Δημοσίου κινδύνου.

Προτιμώ να ζήσω εκπατρισμένος και ελεύθερος παρά επαναπατρισμένος και επιτηρούμενος.

Είμαι πικραμένος αφάνταστα για τη μεταχείριση των αρχών απέναντί μου.

Μα είναι απελπιστικό.

Η Ελλάδα που γεννήθηκε για να προσφέρει την ελευθερία στους άλλους ν’ αρνείται να την προσφέρει στα παιδιά της.

Η πατρίδα μας από φριχτά ολισθήματα, λάθη και προδοσίες άλλων, μπήκε στον κυκλώνα μιας αληθινής τραγωδίας.

Και να γιατί σαστίζω.

Πώς σε μια τόσο μεγάλη Ελλάδα δεν μπορούν να χωρέσουν στον κόρφο της μερικές χιλιάδες ορφανεμένα της παιδιά.

Δεν ξέρω τι με περιμένει στο μέλλον. 

Αύριο ξαναμπαίνω στο Νοσηλευτήριο, πολύ μακριά από το Βουκουρέστι και δε θα μπορώ να λέω πια τα παράπονά μου στον αγαπημένο μου Ελληνικό Τύπο. 

Έτσι λυπούμαι που δεν θα μπορέσω να εξοφλήσω ούτε ένα από τα χρέη μου. 

Περιορίζομαι μόνο ν’ απευθύνω τις ολόθερμες ευχαριστίες μου που με τόση 
γενναιοφροσύνη και ανθρωπιά μου συμπαραστάθηκαν στον ανέλπιδο αγώνα μου.
 
Σφίγγω με αγάπη στο στήθος μου την παλλόμενη ελληνική καρδιά του Κέβιν Άντριους.
Χαιρετώ όλους όσοι με σκέπτονται και με καρτερούν. 


ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ
εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, 11/4/1975"



"από το ιστιολόγιο Λογομνήμων"






.
.
.
.
.
.
.
..


Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011

 .

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

.
.
.
















---

και δε φοβάμαι τις δύσκολες και αδιέξοδες καταστάσεις που ζούμε τώρα...

---

φοβάμαι οτι θα γίνουν συνήθεια και θα είναι ΟΛΑ τα ίδια  τότε...

---













.
..
.
.
.
.
.
.
..

.
.
.