Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010

"Αutopsy"

10 σχόλια Αναρτήθηκε από "Ground Control to Major Tom" στις Πέμπτη, Φεβρουαρίου 25, 2010













Σε όλες τις ιστορίες της υπήρχε το χάπι-έντινγκ.
Το "ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα"


Γνώριζε από την αρχή πότε να βάλει τελεία και παύλα σε κάθε τι που άρχιζε.


Από τότε που ξεκίνησε να μεγαλώνει το σώμα της και έβλεπε το στήθος της να αλλάζει σχήμα, τις μασχάλες της να μαλλιάζουν και το μέτωπό της να γεμίζει με αυτά τα σιχαμένα κόκκινα σημάδια της ακμής, στο μυαλό της άρχισε να σχηματίζεται η αντίληψη του πραγματικού προβλήματος με τις ιστορίες.

Έλεγε στις φίλες της χασκογελώντας ενδιάμεσα, γιατί δεν ήθελε να βαρύνει το θέμα:

"Δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι τις ιστορίες σου κι αν τις συνεχίζεις καιρό πολύ, υπάρχει πάντα θάνατος στο τέλος"

(μετά χαζογέλαγε βέβαια και άναβε τσιγάρο αργά, ακροβατώντας το ανάμεσα στα δάκτυλά της κι όταν το σπίρτο πύρωνε την χορτένια άκρη του η τζούρα που τράβαγε θα πρεπε να φτανε μέχρι κάτω στα σπλάχνα της μέσα)

Άντε τώρα εσύ να διακόψεις τέτοιο χαρμάνι ιεροτελεστίας, ζητώντας και τα ρέστα με τις ερωτήσεις που είχαν εξαπλωθεί σε όλα τα μήκη και πλάτη της φαιάς σου ουσίας .

Αλλά δεν πολυένοιαζε και κανέναν αυτό, θέλω να πιστεύω.

Όλοι μας, τόσα χρόνια τώρα βρισκόμασταν κρυμμένοι πίσω από ένα ερωτηματικό, άντε το πολύ μια άνω τελεία, θα μας ένοιαζε τώρα μια χαρούμενη μικρή ιστορία με ένα ακόμα πιο χαρίσαμενο τέλος?

Μπα!

Το μόνο που έβρισκα παράξενο σε όλο αυτό ήταν ότι ο τρόπος σκέψης της με είχε κάνει να συνειδητοποιώ ότι ξέχναγα σιγά-σιγά να λυπάμαι.

Μπορεί να υπήρχαν στιγμές που ένοιωθα το λαιμό μου μουδιασμένο από τον κόμπο και ήχοι θάλασσας να ξεφεύγουν από τα μάτια αλλά οι λύπες μου είχαν πάει περίπατο.
Ξέβαφαν στο πέρασμα του χρόνου σαν να βρίσκονταν βουτηγμένες μέσα σε μια τεράστια λεκάνη γεμάτη χλωρίνη.


-"Τραβάνε κατευθείαν για Παράδεισο" μου απάντησε, όταν της είπα για αυτό το παράδοξο που μου συνέβαινε.

"και να σου εξομολογηθώ κάτι?", με ρώτησε

"Ξέρεις πως θέλω να ξεκινήσει η δική μου ιστορία?"

- Διστακτικά της έγνεψα

- "Μετά την τελεία... Εκεί που το τέλος γίνεται ατελή..."




(Ήχοι background απο την ταινεία
του Ρένου Χαραλαμπίδη, "Φθηνά Τσιγάρα"
στο βάθος ακούγεται η Έλλη Πασπαλά
με το υπέροχο "Summertime in Prague"
και το "Λευκό μου γιασεμί".
-Διαβάζεται με ανοικτά τα ηχεία -

































 

Ετικέτες

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010

"Άτιτλο"

Αναρτήθηκε από "Ground Control to Major Tom" στις Πέμπτη, Φεβρουαρίου 18, 2010












Υπεροχή












Ειρωνεία?
Τραγική Ιστορία?
Γκλίτερ?
Drama?
Πρωτογενές ερωτικό υλικό?












........ " H μοχθηρή πλευρά μου βρυχήθηκε γελώντας κάνοντας όλες αυτές τις ερωτήσεις...
η άλλη μου μεριά, λυπήθηκε για το καημένο κάθαρμα"...





















(φωτογραφίες από πατέρα υποφαινόμενης,
"Αρχαιολογικό Μουσείο Βραυρώνας")


-Μουσική Dead & Lovely απο Tom Waits-










 

Ετικέτες

Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010

"Kρύος καφές"

29 σχόλια Αναρτήθηκε από "Ground Control to Major Tom" στις Τρίτη, Φεβρουαρίου 02, 2010

















Ακόμα μία μέρα κύλισε και το τέλος της με βρίσκει να κάθομαι σαν χαμένη πεταρίζοντας νευρικά τα βλέφαρά μπροστά σε έναν ανυπόμονο κέρσορα που περιμένει τις διεργέσεις που συνήθιζα να τον ταΐζω

Είμαι θαμώνας της καίριας τακτικής ουκ εν το πολλώ το ευ, και το ιστιολογείν καλύτερα να γίνεται όταν κάποιος έχει κάτι να πει και όχι απλά για χάρη του και αυτήν την περίοδο, όποια προσπάθεια και αν κάνω, είναι σαν να επιχειρώ να βάλω μπρος με κλωτσιές μια μηχανή που έχει ακινητοποιηθεί για τα καλά.












Μόνο κάποιες μικρές, ανύποπτες στιγμές υπάρχουν...

εκείνες

που ο κρύος αέρας χαϊδεύεται με κάθε ξεσκέπαστη περιοχή στο πρόσωπό μου
και την κάνει να αναριγεί

εκείνες

που ο χλωμός ήλιος μπαίνει μέσα στο στόμα μου κι η γλώσσα μου
αμυδρά ζεσταίνεται


εκείνες

που όταν βρέχει και στάλες νοιώθω
στα πόδια μου να κυλούν
εγώ ξεθωριάζω
κι η βροχή ζωή αποκτά





Εκείνες τις ανύποπτες στιγμές

γίνομαι ζωντανή με μάτια κλεισμένα



γόνιμη ξανά



(ακούγεται ο Galt McDermot με τον "Κρύο του καφέ")











 

Ετικέτες

Subscribe to: Αναρτήσεις (Atom)