Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009

"Ο Κύβος..."

Αναρτήθηκε από "Ground Control to Major Tom" στις Παρασκευή, Ιουλίου 31, 2009













"Ερρίφθη"






Καλό Καλοκαίρι σε όλους εσάς!






(Αν, για κάποιους, είναι Χειμώνας τώρα... Να θυμάστε ότι υπάρχουν Τέσσερεις Εποχές...)


















 

Ετικέτες

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2009

"1... 2... 3... 4... 5... ... 7... 8... 9... 10..."

Αναρτήθηκε από "Ground Control to Major Tom" στις Τετάρτη, Ιουλίου 29, 2009





Aπόψε ο καιρός ξενυχτάει και χάνεσαι στο κρεββάτι σου πάνω.

Το μόνο που με κανακεύει να απλώνομαι μπρούμυτα στα μπλέ μου σεντόνια και να το χαζεύω, είναι αυτό το άσπρο προβατάκι που κοιτάζει τον παράξενο ουρανό που πατά.



Πρέπει να έχασα το μέτρημα και να μου ξέφυγε :)))


!- Τρείς Και Σήμερα-!







 

Ετικέτες

Σάββατο 25 Ιουλίου 2009

"Πεθύμησα ένα σύννεφο στην εξοχή"

Αναρτήθηκε από "Ground Control to Major Tom" στις Σάββατο, Ιουλίου 25, 2009







Μπροστάμουείναικιόλαςημερομηνίες
όλασουφαίνονταιόμορφα
όλασουφαίνονταιάσχημα
καιηζωήσυνεχίζεινασεεκπλήσειακάθεκτη
σαν
Λεξούλα
ενός
Αγνώστου



Επτά και Σήμερα!!!
























 

Ετικέτες

Δευτέρα 20 Ιουλίου 2009

"... Και τι έγινε? Στον εαυτό μου μιλώ. Εντάξει...?"

Αναρτήθηκε από "Ground Control to Major Tom" στις Δευτέρα, Ιουλίου 20, 2009













Μόνο τότε τα κατάφερες. Όταν ξέρεις ότι ήσουν τότε, καλά εκεί.
Και το αυθεντικό, δοκιμάζεται στη δυνατότητα να παραμένει ακίνητο.

(δε σου έχουν πει, ότι δεν ξεκινάμε μια πρόταση με το -και- μπροστά) ?



Στην ηλικία μου, σκέφτηκα, τι ξένο έχει απομείνει που τα δάκτυλά του να μου φράζουν τον παράδεισο?
Και ο καλός ο δάσκαλος μαθαίνει από τα λάθη του.

(δε σου έχουν πει, ότι δεν ξεκινάμε μια πρόταση με το -και- μπροστά)?



Γιατί, εσύ αν μπορούσες να κάνεις τα λάθη απ' την αρχή. Θα τα κανες αλλιώς.
Και δεν υπάρχει μέθοδος και θεωρία. Κάθε πορεία είναι αυτοσχέδια.

(δε σου έχουν πει, ότι δεν ξεκινάμε μια πρόταση με το -και- μπροστά)?


Και τι έγινε?
Γίνε καλύτερος. Κάνε τα λάθη απ' την αρχή, αλλιώς και αγαπημένα.



Τα πράγματα περνούν εδώ και θα θελα να είχα εξοστρακίσει όλα τα σύμφωνα, για να κυλά
το κείμενο καλύτερα με τα φωνήεντα του μόνο παρέα.
Για να κυλά σαν υδράργυρος, χωμένος σε ζεστή μασχάλη.


(Κομμάτι περίεργη, βγήκε αυτή η ανάρτηση. Κουρασμένη.
Και τι έγινε? Στον εαυτό μου μιλώ,
Εντάξει?)




 

Ετικέτες

Κυριακή 12 Ιουλίου 2009

... " που ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα..."

Αναρτήθηκε από "Ground Control to Major Tom" στις Κυριακή, Ιουλίου 12, 2009










Κι αν ήταν όλα όπως τα βιβλία, καταφύγια θα γινόντουσαν και οι συγγραφείς τους μύθοι.
Μια σιωπή βαμβάκι να σου χαϊδεύει το πρόσωπο και αυτή η απόσταση τόσο οικεία, λες και τρυπώνουν μέσα σου εικόνες που τις φαντάστηκες και σαν εικόνισμα ερήμην σου γίνονται.

Δύσκολο να πεις για ανθρώπους που αγάπησες και που τώρα ανήκουν στην εποχή που οι μνήμες ανέπνεαν. Οι καλοί κλέφτες κυκλοφορούν παντού και τελικά όταν χάνεις κάτι, κερδίζεις κάτι άλλο πιο πολύτιμο.

Δεν είναι το λυπημένο χαμόγελο που περισσεύει στα χείλη, αλλά το αόριστο χαμόγελο εκείνου, που δεν κατάλαβε καλά και εύχεται ήλιο στο περίγραμμα του κορμιού του ξανά.

Όλοι αγαπούν τα τραύματά τους και αυτός ο Ιούλης με τα αέρινα υφάσματα του, σε κάνει να μη θέλεις να τα τσαλακώσεις, αλλά όταν δε σε βλέπουν, να σκύψεις και να φιλήσεις αυτές τις ρόδινες ουλές που έχουν απομείνει.

Αδέξια πάντα στην ευτυχία, γιατί η αλήθεια ήταν για μένα μια περίεργη έννοια.

Υπόσχομαι να χαμογελάω στους επισκέπτες και ελπίζω τα ζεστά βράδυα του καλοκαιριού να έρχονται και να με βρίσκουν ιστορίες χωρίς λέξεις, σαν αυτές... " που ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα...".













 

Ετικέτες

Τρίτη 7 Ιουλίου 2009

"Βig Girls Don't Cry"

Αναρτήθηκε από "Ground Control to Major Tom" στις Τρίτη, Ιουλίου 07, 2009



- Μαμά τι ψάχνεις στο YouTube?

- Κάτι δικά μου, παλιά...

- Ποιός είναι αυτός ο έμο?

- Είναι ο πατέρας των έμο.

- Μαμά σταμάτα τις βλακείες. Πώς είναι έτσι αυτός?

- Ήταν της μόδας τότε και από κάτι τέτοια συγκροτήματα επηρεάστηκε και όλη η υπόλοιπη μουσική σκηνή του τώρα.

- Μαμά σταμάτα τις φλυαρίες και πες μου ποιος είναι αυτός με τα μαλλιά.

- Είναι από ένα συγκρότημα που άκουγα πολύ παλιά όταν ήμουν λίγο πιο μεγάλη από σένα.
Λέγονται Cure και αυτός με τα μαλλιά που τραγουδάει, Robert Smith.

(To "Boys don't Cry", ακούγεται στο βάθος)

- Μαμά δε σε πιστεύω. Άκουγες τέτοια μουσική όταν ήσουν μικρή?

- Και άλλα "τέτοια" πολλά. Να σου βάλω να ακούσεις έναν "παλιό", Γερμανό τραγουδιστή με μια πολύ, παράξενη φωνή και ντύσιμο?

- Μπα βαριέμαι τώρα. Πάντως μου έχεις μοιάσει μάμμυ. Ούτε και εμένα μου αρέσουν όλα αυτά που γίνονται επιτυχίες και αρέσουν στον πολύ κόσμο.

- (με ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπό μου) Από την κοιλιά μου βγήκες, είναι δυνατόν να άλλαζε η "συνταγή"?!

- Μαμά, μπορεί να βγήκα από την κοιλιά σου, αλλά το μόνο που σου έχω πάρει είναι το πρόσωπό σου και το μόνο που θέλω είναι η αγάπη σου...



Όλα τα υπόλοιπα θα τα βρω μόνη μου!!!




<Όλα θα πάνε καλά στο τέλος. Αν δεν είναι καλά... δε θα είναι τό τέλος,...
και προχωράω ελπίζοντας...>










 

Ετικέτες

Subscribe to: Αναρτήσεις (Atom)